“ Boşluğun üzerine kuzeyi yayar Ve hiçliğin üzerine dünyayı asar.”
Sayfa 8 - İletişim Yayınları, 70. Basım, İstanbul 2020
Yerde yatıp göğe bakmak ... Biliyor musunuz, bunun özel bir anlamı vardır ...
Sayfa 167Kitabı okudu
Bak, akağaçtan kuru bir yaprak düştü. Onun bu ha reketiyle kelebeğin uçuşu aynı şeydir. Tuhaf değil mi ? Acınacak durumda, ölmüş bir şey capcanlı, neşeli bir şeyle aynı şeyı yapıyor.
Yaşamı, her anının bir anlamı olacak şekilde kurmalı.
büyük bölümü bize bağlı olmayan gelecek üzerine konuşmanın, düşünmenin ne gereği var? Bir şeyler yapma şansını yakalarsan ne ala, ama olmazsa, önceden boşuna gevezelik etmeye değmez en azından.
O yolu gitmek istememek bilirim…
- Ne istiyorum? diye tekrarladı. Çok yorgunum ve ihti yarladım; çok uzun zamandır yaşıyorum sanki. (Şalının ucu nu çıplak kolunun üzerine yavaşça çekti. Bazarov'la göz göze gelince belli belirsiz kızardı yüzü.) Geride öylesine çok anı bıraktım ki: Petersburg'daki yaşamım, zenginlik yıllarım, ar kasından gelen yoksulluk, sonra babamın ölümü, evlenmem, daha sonra yurtdışına gidişim, anlayacağınız. . . çok anım var, ama hiçbiri hatırlanmaya değmez; önümde, ileri deyse uzun, çok uzun bir yol var, ama bir amacım yok. . . O yolu gitmek de istemiyorum.
Konfor dediğiniz şeyi seviyorum, ama aynı zamanda yaşamayı pek o kadar sevmiyorum.
Sanki Bazarov'u öğrenmeye, kendini de anlamaya çalışıyordu . . .