Her kadının yarası yaramız olsun. Çünkü tehlike
bizden uzak değil, hemen yanı başımızda.
Parçalanmış çocuk sesim, kurtaramazsın ki beni.
Babam sustu. Sustu, sustu, sordukça sustu. O zaman, kırgın olunca insan nasıl cevap verir anladım. Bana tecavüz edenleri vuramazsın ki
yahut biz seninle sevişirken, tam doruğa varacakken, vücudumdan geçen elektrik akımını anımsarken, bu tek yolu tutar, bunları düşlerdim, böylece sen ne düşündüğümü anlamaz ve kendini güçsüz, beceriksiz sanmazdın- ah, Gerardo.
Adalet?
Onun itiraf etmesini istiyorum. Onun, kasetin başına çöküp yaptıklarını bana anlatmasını istiyorum, yalnız bana değil, herkese -ve sonra da bunları kendi el yazısıyla yazmasını ve imzalamasını istiyorum, ben de bir kopyasını sonsuza dek saklarım- tüm bilgilerle, adlar, başka bilgiler, tüm ayrıntılarla.
İşte, istediğim bu.
“Ensest, ülkemizin halı altına süpürülen en büyük
sorunu ve kanayan yarası olmaya devam ediyor."
Son
Neden hep benim gibi insanlar özveride bulunur? Ödün vermek gerektiğinde ödün verir, kendi dilimi ısırırım, neden? İşte, bu defa böyle olmayacak. Yeter ki bir defa, tek bir defa adalet yerine getirilsin. Ne kaybederiz? Sizlerden birini öldürerek ne kaybederiz? Ne kaybederiz?
evet kaltak
Benim için bağışlanma yok artık. Bir çocuğa karşı günah işlemek kadar büyük bir suç olamaz
Tecavüz davalarında sık sık kadını suçlu bulma, kadının tecavüzü bir şekilde “istediğini” ve erkeğin cinsel saldırısını davet edici mesajlar verdiğini kanıtlama yönünde girişimlerde bulunulur.
