d
Divan Şiiri
Cânı kim cânânı için sevse cânânın sever
Cânı için kim ki cânânın sever cânın sever
Fuzûli (1495-1556)
Sayfa 158Kitabı okudu
Bağdaki sevmez iken dağdakini
Dağdaki gelse kovar bağdakini
Yoksulun zengin açar mâlinden
Tok olan bilmez açın halinden
Şinasi (1826-1871)
Sayfa 168Kitabı okudu
Mah veder kendini bülbül bile hürriyet için
Çekilir mi bu belâ âlem-i pür-mihnet için
Din için devlet için can çekişen millet için
Azme hâil mi olurmuş bu çürük ten kafesi
Memleket bitti yine bitmedi hâlâ sen ben
Bize bu hâl ile bizden büyük olmaz düşmen
Dest-i a'dâdayız Allah için ey ehl-i vatan
Yetişir terk edelim gayri hevâ vü hevesi
Namık Kemal (1840-1888)
Sayfa 169Kitabı okudu
Gel gel beru ki savm-ü salatın kazası var
Sensiz geçen zaman-ı hayatın kazası yok.
Nesimi (1339-1418)
Sayfa 158Kitabı okudu
İnce belüm kıl kadar yoktur demişsin der isen
Haşe li'llah dostum vallahi yok bi'llahi yok
Ne yanar kimse bana âteşi dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı
Dost bî-pervâ felek bî-rahm devran bî-sükun
Derd çok hem-derd yok düşmen kavî tâli zebûn
Aşiyan-ı mürgi dil, zülfü perişanundadur
Kande olsan ey peri, gönlüm senün yanundadur.
Gönül kuşunun yuvası dağınık saçlarının arasındadır.
Nerede olsan ey peri, gönlüm senin yanındadır.
Sayfa 429Kitabı okudu
