Benim rahat edemediğim dünyada kimse istirahat edemez.!
Laz Ziya'dan Baron'a RaconKitabı okudu
“Tevazu erdemi, serseriler için hatırı sayılır bir icattır.”
Sayfa 76
Kendimle kavga etmekten kimseye fırsat kalmadı.
Elmaslar yerin çok derinlerinde, çok uzun zamanlarda oluşurmuş. Çok karanlıkta, çok sıcaklıkta ve çok büyük basınç altında... Aslında kömürmüş bunlar, karanlık, basınç ve sıcak onu böyle pırıl pırıl bir şey haline getiriyormuş. Ne garip değil mi?
Köleler, efendilerinden nefret etmektense özgür ruhlu kölelerden nefret etmeyi tercih ederler. Böylesi daha güvenli ve kolaydır. Kişilik sahibi olmak gibi bir külfete katlanmayı gerektirmediği gibi efendilerinin gözüne girme fırsatıdır aynı zamanda. Konu bu olduğunda, öyle çabuk birleşirler ki şaşarsın.
Aydın yalnızca bir kanal televizyon izledi, siyah beyazdı ve bazı akşamlar yayın yapardı. Bilgisayar görmedi, elektronik beyin diye bir şey duymuştu. İnternet, GB, HD yayın nedir bilmedi. Bugün yaşıtı olan çocukların anlayamayacağı bir şey bu belki de. Ama o çocuk güzel bir geleceğin düşünü kurdu. Bu dünyanın değişmesi gerektiğini anlayacak kadar büyümüştü. O zaman, o koşullarda bunun gereği neyse yapmayı görev bildi. Bugün yaşıtı olan çocukların anlayamayacağı bir şey de bu belki de...
İnsan aşık olduğunda ne aptal olur. Peki neden tüm insanlar bu aptallığa kavuşmak için uğraşır? Acaba asıl aptallık aşksız kalmak mı? Yoksa insanlar aşık oldukları zaman içine düştükleri saf insanlık halini aptallık mı sanıyorlar? Emin değilim.
Yazılan yüzlerce fantastik romana, çekilen onlarca filme, diziye rağmen Game Of Thrones'un yakaladığı bu başarının sırrı ne?
Sayfa 4 - Okan ÇilKitabı okudu
Film önerisi sanırım
Pleasantville
Ergenlik çağındaki bir kız çocuğu 1950 kuşağından olan her şeyden bihaber annesine mastürbasyon kavramıyla birlikte seksi açıklar. Annesi o gece ilk kez küvette mastürbasyon yapmayı dener. Öyle büyük bir orgazm yaşar ki evin bahçesindeki ağaç alev alır.
Sayfa 57Kitabı yarım bıraktı
İşler yolunda gitmediğinde gözlerimi kapatır uykuyu çağırırdım. Uyku gelene kadar da hayal kurardım. Kötülerin hiç kazanamadığı, kötülük yapanların cezalarını buldukları hayallerdi bunlar. Hayatta yenemediklerimi, hayallerimde yenerdim. Bu hayallere o kadar inandım ki, bugün bile onların peşinden koşuyorum. Kötülerin hiç kazanamadığı, kötülerin cezalarını buldukları gerçek bir dünya için! Kötülüklere alışmaktansa, iyi bir dünyanın hayalini kurmak daha gerçekçi değil mi? Gerçek olan her şey, önce bir hayal değil miydi?