" .. Dünden ötürü sadece daha yorgun değilizdir; başkayızdır, dünün felaketinden önceki halimizden farklıyızdır."
Sayfa 13Kitabı okudu
"İnsan sadece sahip olunmayan şeyi sever, sadece erişilmezi aradığı şeyi sever."
Sayfa 50Kitabı okudu
"Sanki bir nesnenin maddesine sahip olmak, bir kentte oturmak, onun ruhuna da sahip olmanın eşdeğeriymiş gibi."
Sayfa 49Kitabı okudu
(kendi doğumumuzda hazır değildik, ölümümüzde de bulunamayacağız).
_
.. Dünden ötürü sadece daha yorgun değilizdir; başkayızdır, dünün felaketinden önceki halimizden farklıyızdır." Geçmiş, üstesinden gelinemeyecek, sindirilemeyecek bir katılık olarak belirir burada ve "bizi" yapısal bir geç kalmışlık konumunda bırakır (kendi doğumumuzda hazır değildik, ölümümüzde de bulunamayacağız). Bu, hiçbir ânın da tam kendine denk ve yeterli olmaması demektir:
Sayfa 13Kitabı okudu
Alışkanlığımızın diken diken olmuş kıllarıdır merak.
"Belki de insanın en büyük günahı, doğmuş olmaktır."
.. bütün ahlaki tasaların dışındadır Proust. Onda ve dünyasında ne doğru vardır ne de yanlış.
"Nasıl oluyor da yaşayacak cesareti bulabiliyoruz; aşkı kışkırtan şeyin bir yalan ve aşkın kendisinin de acılarımızın dindirilmesi ihtiyacından, bize hangi varlık acı vermişse onun tarafından dindirilmesi ihtiyacından ibaret olduğu bir dünyada, nasıl oluyor da kendimizi ölümden korumak için şu ya da bu hareketi yapabiliyoruz?"
_
Sayfa 52Kitabı okudu
"Bütün insani bitkilerin içinde," diyor Proust, "Alışkanlık en az bakım gerektirenidir; en çorak kayanın görünüşteki çıplaklığında ilk boy atan da odur."
_
Sayfa 34Kitabı okudu
İnsan anlaşılmayı istiyordur çünkü sevilmeyi istiyordur, sevilmeyi istiyordur çünkü seviyordur. Ötekilerden gelen anlayış bizi ilgilendirmez ve aşkları da bir tacizdir."
_
Sayfa 58Kitabı okudu