Hatıralar içinde taşıdığı anlamla özeldir
Telefonumun notlar kısmına bazı tarihleri not düşmüşüm. Heyecanlandığım, sevindiğim, üzüldüğüm, unutulmamaya değer gördüğüm, önemli bulduğum günlerdi bu günler. Ama şimdi baktığımda pek de anlamı yoktu, o günlerde unutmamak için yazdığım şeyi şimdi okuyarak hatırladım yani unutmuştum, değerini kaybetmiş zihnimde ve sildim o tarihleri. İnsan için o an çok önemli gelen belki düşünmekten uyutmayan, güldüren ya da ağlatan şeyler üstünden zaman geçtiğinde ne kadar basitleşiyormuş meğerse.
O tarihleri sildim çünkü ne önemi vardı tarihlerin, insanın ne yaşadığı ve yaşadığından ne kazandığıydı önemli olan. Ben o hatıraları belki yine hatırlayacağım ara sıra ama hangi tarihte olduğunu değil bende ne iz bıraktığını iyi veya kötü ne ders aldığımı.
Gördüm ki insan için önemli olan şeyler zamanla değişiyor bu yüzden önemli olan şey zamandır belki de. Şimdi düşündüğüm, dertlendiğim meseleler o tarihlerden çok farklı ama ben hep benim. Hepsi iyi ki yaşandı yaşanmalıydı belli ki ve önümde yaşanacak daha niceleri...
Bir şeyleri kafanıza takmayın demiyorum bazen üzülmek de lazım düşünmek de ama yarın öbür gün sadece bir hatıra kalacak şeyler için kendinizi yıpratıp düşürmeyin. Müslüman ümitsizliğe düşmez, Allahın rahmetinden emin olur.
Bir ömür yaşadığım, yaşayacağım her şeyin değerini, anlamını bilmenin, imtihan ise kazanmanın ve yolumun taşlarını güzelliklerle, Allah'ın rızasıyla, imanla, ahlakla, ilimle ve niceleri ile dizmenin nasip olması duasıyla. 🤲🏻🌷
Hayat bize en çok ne veriyor diye bir soru karıştırıp durur kafamı şu sıralar. Basit bir cevabı var şu an aklımda: Oyalanmamız için basitten zora sorunlar veriyor. Bu sorunlar beynimizi oyalamamız ve bedenimizi yormamıza sebebiyet oluyor. Bu yorgunluğun belli bir sınırı var tabii ki o sınıra ulaşıldığında acımasız bir ruh ve beden uyum içerisinde çalışmaya başlar. İşte ben buna dönüm noktası diyorum bir nevi herkese sonuna kadar açtığın pencerelerin yönünü değiştirip kendine doğru açmaktır. İçe açılan pencereler artık işlevini bilir. O yüzdendir ki kendisine dönük pencereleri olan bir insan onlara ufacık bir kir bile bulaşmaması için artık elinden geleni yapmasını öğrenmiştir.
Yanlış telaşlara kapılıyoruz çoğu zaman... Uzun bir aradan sonra içinde garip bir ezginin sesini duymaya başladığını düşünüyorsun o kadar unutmuşsundur ki bu tür bir ezgiyi haliyle bir affallıyorsun.. Tabii tanımak istiyorsun o ezgiyi bu yüzden seni ve ruhunu sarıp sarmalamasına izin veriyorsun.. Peki ya sonrası?.. Tahmin etmesi o kadar zor değil aslında..
Şimdi anılarım,sevdiklerim, hayallerim ve yaşayamadıklarım bir toz bulutu misali gelip geçti hayatımdan . O fırtınadan bana geriye kalanlar ise acılarımdı...
Hayaller ve yaşanılanlar.
Unutmazsan maziyi intikam alır hatıralar
Veysi Dündar
Geride kalırken ve hapsolurkan zaman içinde bazı şeyler...
Ve uzakta bir nokta haline gelip kayboluncaya dek baktım, oraya. Çocukluğum, gençliğim, acı-tatlı bir sürü hatıranın mekan tuttuğu her şey her bir kilometre de manzaraya karışıyordu. Anılar bir cam kesiği gibi beynimdeki sinirlere hücum ederek baskı yapıyordu. Belki de insan kalabilmenin en büyük bütünleyeni hatırlamaktı. Sonradan kavradım...
"Dinle sözüm sana direm özge edâdır
Dervîş olana lâzım olan aşk-ı Hudâ’dır"
TRT2'de Şeb-i Arus'un yıl dönümü münasebetiyle tasavvuf mûsikîsi icra ediliyor. Bu tarz etkinliklerde aklıma çocukluğumun ramazanları gelir. Kısıtlı yayın hayatının olduğu zamanlarda manevi etkinlikler ramazanda olurdu daha çok. Sahura uyandırmaları için büyüklerimize yalvardığımız, aksi durumda tüm gün söylenip durduğumuz (biraz da büyükleri uyandırmadıkları için davranışlarımızla pişman ettiğimiz 😊), ama ne olursa olsun huzur ve güven içindeki sıcak aile ortamı yoklar hatıralarımı. Şimdi öyle mi... Her yer soğuk. 😔.