Eskiden en azından insanları mutlu ede,onların hayatına ışık ola biliyordum azda olsa ve bu beni mutlu ediyordu.Artık onu bile başaramıyorum.Sevdiklerimi üzüyorum....
Ben yoruldum (başkaları için kendimi incitmekten,üzgün olduğumda sinir krizleri geçirmekten,herkesi anlayıp,hiç kimse tarafından anlaşılamamaktan,değer verdiğim insanlar tarafından kırılmaktan,kendim olamamaktan,kırılan kalbimin önemsenmemesinden çok yoruldum.)
Demir
@yollaruzunhayatkisa
·
06 Nisan 21:24
Ben yoruldum (istemeden aniden gelen sinirimle herkesi üzmekten, şaka yaptığım zaman fark etmeden karşıdaki kişiyi kırmaktan, haklı olduğum yere haksız yere konulmaktan çok yoruldum)
Arkadaşlar bu hayat bi şeyleri söylememek için çok kısa.
Yani demek istediğim şu ki birini mi seviyorsunuz gidin söyleyin, biriyle küstünüz mü suç sizde de olsa gidin barışın (ha eskisi gibi olmak size kalmış), birinden özür mü dilemeniz lazım gidin dileyin yok gururumdu şuydu buydu bahanesi üretmeyin.
Hayat çok kısa ve acımasız bugün yanınızda olan yarın nefes alamayabilir. Anı yaşayın kıymet bilen insanlarla mutlu olun. Bir hatırlatma daha "sizi siz olduğunuz için seven insanlarla birlikte olun" hadi eyvallah.
Kendimi ne zaman kötü, iğrenç, acı çekerken bulsam kendime zarar vermek yerine kulaklığımı alırım, dışarı çıkarım siteyi turlarım, ordan sitenin en ücra köşesinde kimsenin beni görmediği yerde otururum. Bazen salıncakta sallanırım bazen kaydırağa yatıp gökyüzünü izlerim. Ama asla kendime zarar vermem. Eve gelirim baktım hâlâ geçmiyor yastık fırlatırım ya da dişlerim (opsiyonel). En sevdiğim yemeği, tatlıyı yaparım ve en güldüğüm videolardan birini açarım izlerim belki ağlarım ama yine de kendime zarar vermem çünkü o günün izi kalsın istemem 5 dklık bi duyguyu belli bir süre boyunca vücudumda taşımak istemem...