Uyanır uyanmaz seni düşündüm. O anda kavradım, sana yakın olamayacağım bir yerde yaşayamayacaktım. Benim için senden başka bir kurtuluş yoktu.
Sol tarafımda bir ağrı var, öyle amansız bir ağrı ki neredeyse ağlatacak. Ben bu ağrıya özlem derim. Seni özlemek sevgili, saçlarını okşamak, gözlerine bakmak istemek.
Muazzam bir ihtimalsin.
Gökyüzüne dokunmak gibi.
Tüm maviliklerin sahibi olmak gibi
Hani nasıl desem' mutlu olmak gibi.
Yine senin için yazarken buldum kendimi, ne zaman bir şeyler yazacak olsam bu daima senin için oluyor. Öyle güzelsin, öyle kusursuzsun ki; duygularım, düşüncelerim hepsi senden yana. Öyle derinden seviyorum ki, kimine çok fazla, kimine imkansız geliyor bu sevgim. Benim yıldızım, küçük prensim. Sensiz bir hayat yaşayacaksam tanrı şimdi alsın canımı.
Seni özlüyorum, gece gündüz yakamı bırakmıyor bu özlem. Seni böylesine severken bu kadar uzağında olmak hiç kolay değil.
Canımı sana feda edemezsem eğer, o can dertsiz kalmasın, gamdan kurtulmasın, başından bela eksik olmasın.
Gözlerim senin için ağlamıyorsa eğer kararsın, hiçbir şey göremez olsun.
Senden başkasına ümit bağışlarsam, umudum gerçekleşmesin, olmasın... Ve ben hayal kırıklığından kurtulmayayım...
Senin için yaşamıyorsam eğer, varlığım sana ait değilse, ben o varlığı istemiyorum.
Yıkılsın gitsin.
Vakitlerden ne vakit bilmiyorum, tavanda daha kaç defa yüzünü göreceğim bilmiyorum. Küçük prensim bildiğim tek şey, seni krallığımdaki tahtıma oturtup karşında diz çökecek kadar sevdiğim.