Ne de güzel söylemiş Özdemir Asaf;
"Sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini."
Kim bilir kimlerin hayatında bu denli anlamlı sözler kalbinin en derin yerlerine çakılıp kalmıştır...
...
Şu an karşımda ona baksam kaybolacakmışım gibi
Ona dokunsam yanacakmışım gibi
Ona bakarken kaybolmak
onun gözlerinde sonsuzluğa dönmek
ben ona nasıl dayanırım
nasıl yaparım,
nasıl devam ederim yoluma bilmiyorum.
O benim için iyi mi kötü mü bilmiyorum
ben ona iyi gelir miyim bilmiyorum
ben onunla herşeye herkese karşı gelir miyim bilmiyorum ,
ben yok olmuşum onunla bunu bile bilmiyorum ben ben olmaktan çıktım bunu bile bilmiyorum. Ona bakmak onunla iken kalbim yerinden fırlayacak gibi hissetmem
ben ben onunla ne yaparım bilmiyorum.
O bile benim varlığım dan sevgimden ona olan aşkımdan habersiz iken ben git gide yok oluşların dibinde kaybolmuşum bunu bile bilmiyorum ,
ben hiç bir şey bilmiyorum o aklımda, kalbimde ve ruhumda olduğu sürece
ben ben hiç bir şey bilmiyorum..
Bilmek bazen yoruyor insanı.
Bilmemek ise bazen de çıldırtıyor insanı.
Hangi kapıya ihtiyacım var hangi kapıdan geçmem gerekir bilmiyorum bile.
Zaman tik tak tik tak diye ilerlerken ben hala olduğum yerdeyim hangi yolu gözlüyor bu gözlerim yada hangi yüreğe yanık bu ciğerim yada hangi türküde ağlar bu gözlerim...
Bilmem kaç zamheri geçti bu kalbimde...
Sonu hiç bitmeyecek gibi.
Geceler seni bekler , tıpkı benim seni beklediğim gibi
beklerken seni , yüreğimden çırpınan özgürlük kuşları gibi
Özledim seni, sesini duyamasamda özledim kokunu ,kokunu bilemesem de gözlerini özledim seni ve her zerreni..
Aslında bütün insanları sevebilirdim, sevmeye ilk senden başlamasaydım.
Can Yücel
“Benimsin, bir daha seni göremeyecek olsam bile.”
Franz Kafka
Herşeyin yedeğini bulabilirsin ama bir gün gelecek beni bulamayacaksın...
Ben ölürsem küllerimi onun gamzelerine gömsünler...
Ki ben; senin ilkokul yıllarında durmadan yere düşürdüğün kurşun kalem gibiyim. Dışı sapasağlam, içi paramparça.
Cengiz Aymatov’un da dediği gibi: “Seviyordu ama özlemiyordu. Yanındayım diyordu ama uzaktaydı; sadece sözler vardı, kendisi yoktu..”