Varlığımda umursamayanların, mezarımın başında döktüğü gözyaşı kadar yalandı dünya.
Kitabsever
Her zaman inanıyorum ki kadınların birbirleriyle dayanışma içinde oldukları ülkelerde ataerkillik geriler. Kadınlar bölündüklerinde ataerkillik pekişir.
Sayfa 386Kitabı okudu
Büyük Engizisyon Yargıcı Ve Mutluluğun Şarabı
Romanı ve romancıya özgü anlatımı, vurgulamak için -buna ister romanın açılımı, isterseniz başka bir şey deyin- bir kez daha Zosima'nın insanın kaderi hakkındaki şiirinin, Ivan'ın şiiri gibi halk üzerine, ekmeği olmayan ve otorite ve birlik arzusu duyan köylüler üzerine kurulduğunu düşünmekte fayda var. Dostoyevski bir romancı, bir yazar, bir sanatçı olarak -hatta sanatçı bir eleştirmen olarak- bunu böyle göstermekten kendini alamaz: Çünkü bu roller gerçeğe dayanır ve dürüst davrandığı sürece bu gerçekten kaçamaz. Ancak polemikçi, politikacı ya da bir şeylerin sözcüsü konumundan yazdığında taraflı yazar ve o zamanda karşımıza Panslavist, Çarcı ve teokrat olarak çıkar. Burada, romanda kendi deneyimiyle, seçtiği tarafın malzemesiyle ve ustalığın izin verdiği ölçüde yaşantının gerçek doğasını göstermek zorunluluğu duyar. Kuşkusuz sanat böyle bir saflık için eksik kalır, ama eylem adamının düşündüğü gibi ya da bir idealistin hissettiği kadar değil. --> Sanat eksik kalır: Bize ne yapacağımızı söylemez, bunun yerine önümüzdeki malzeme ile ne yapacağımızı söyler. Uzun vadede sanat; dürüstlüğümüzün iyi bir ölçütüdü; mevcut gerçekte hareket ederek hakikate ulaşır.
Sayfa 976 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
