Belki de kötülüğü sürekli akılda tutmak daha doğru, dedi... Böyle yapsak Tanrı bizi severdi. Nasıl nefret edeceğimizi bilmek daha iyi olurdu. Oysa biz, bazen tekmelenen, bazen köşeye yemesi için yiyecek kırıntıları bırakılan köpeklere benziyoruz. Fakat şimdi uyuyalım, bu altın, lanet, sayısız insanın acısı, kan ve gözyaşı yüklü gemide. İyi uykular, amigo.”
Sayfa 39 - Yordam Kitap, çeviren; Sermet Yalçın, birinci basımKitabı okudu