Tohum olarak düştük dünyaya. Dünya toprak, rahimse toprağın altıdır, içidir, mucizelerin gerçekleştiği yerdir, çabadır. Açmak için, olmamız gereken çiçek olmak için değiştik, dönüştük ve bu süreçte bir çok kere yeniden ölüp dirildik belki de. Filiz verenler olarak serpildik yeryüzüne. Ne zaman ki çiçek olduk, o zaman biliriz kendimizi ve son kez dünyada beden buluruz. Çiçek olduk ve olduğumuz çiçeği yani kendimizi bildik mi bir daha dünyaya gelmeyeceğiz. Ruh soyuttu ve tekamülünü tamamlamak için madde olup somutluk kazanması lâzımdı. Dualite zihinden önce ruhta vardı. Bu yüzden insan madde ile manâ arasında vücut bulan bir ruh olarak tekamülün parçasıdır.
GECE