t
Tevfik Fikret
Öldürdüler, bu bugün olmadı,
Gençliğin, güzelliğin, kalbin, kadınlığın,
Onurun çoktan karanlığa gömülmüştü
Tırnak, çamur, tokat mıydı senin kısmetin?
Elbet sefil olursa kadın, alçalır beşer
Sayfa 137Kitabı okudu
Yanlış anlaşılmış bir inanç : Tevekkül
Ey tabi’atin gürlükleri ve nimetleriyle dolu
bir hayata sâhip iken, aç, işsiz ve verimsiz kalıp
her nâmeti, bütün gürlükleri, hep kurtuluş sebeplerini
gökten dilenen tevekkül zilleti ki.. sahtadir!
Tevfik Fikret
Gene kar... Donmuş bir sükûnetle
gene her yer hüzünlü ve ölecek gibi;
bir donuk perde, inatçı bir maske
gibi göklerin çehresini, insanlığın
yakarış gözünden saklıyor;
insanlığın yalvaran bakışı
titriyor soğuk bir korkuyle,
o donuk perdenin gölgesinden.
İşte çıplak, ağlamaklı ve dalgın,
çekilmez yoksulluğun iki tımsâli...
— Şu gamlı levhanın her yanından
dalga-dalga ölüm motifleri akıyor! —
İki zavallı, titrek ve bitkin insan,
hayâta lânet eden hor-hakir bu iki kişi, çatlamış elleriyle şurasını - burasını karıştırarak
bir çöplükte yiyeceklerini arıyor.
Tevfik Fikret
Donuk bakışlarıyla, soğuk çehresiyle kış
ayrılmak istiyor, fakat ayrılmıyor gibi;
örter, açar, bakar, yine örter bulutları...
Bir çok sürer bu şaşkınlık, bu nazlanış,
Kuşlar, zavallı yavrucağızlar bu cilveden
sersemleşir, sığınırlar saçaklara;
her dakika soğuk bir değişme ile manzara,
daha evvel aldanarak açılan
çiçeklere dehşetli bir şey olur; şimdi gülen
bir bakış, şimdi ağlamaklı bir keder çehresi;
bir tek zaman içinde hem sevinç, hem teessür.
Çirkin değil, fakat acı bir yüz ki, en nazlı
çizgilerinde bile katılık belirtileri var...
Sanki, hırçın, sinirli bir kadının her vakitki hâli.
Tevfik Fikret
Bugüne yazmış sanki
Bu sofracık, efendiler - ki iltikaama muntazır Huzurunuzda titriyor - bu milletin hayatıdır; Bu milletin ki mustarip, bu milletin ki muhtazır! Fakat sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır...
Yiyin efendiler yiyin, bu han-ı iştiha sizin, Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!
Tevfik Fikret de, arkadaşları da, bütün yazdıklarından belli, Türkçeyi hiç sevmemişlerdir. Yalnız Arapça, Farsça kelimeler kullanmalarını söylemiyorum, Divan şiirimiz de, nefeslerimiz, koşmalarımız da yabancı sözlerle doludur, ama onlarda dilin bütünü, akışı Türkçedir. Tevfik Fikret Türkçe yazmaz, Firenkçe de yazmaz, olmıyan bir dilde yazar. Onun için kelimelerin kendilerine göre birer değeri yoktur, mânâsı uysun da hangisi olursa olsun...
Sayfa 29 - Yapı Kredi Yayınları
