Hayatın en hüzünlü anı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır...
Bırak, gitsin...
Bırak, git...
Vladimir Mayakovski
Pantolonlu Bulut
Pelteleşmiş beyninizde
kirden parlayan bir kanepede yan gelip yatan semiz bir uşak gibi
hayal kuran düşüncenizi,
kanlı bir yürek parçasıyla tedirgin edeceğim,
dalga geçeceğim, geberesiye küstah ve zehir dilli.
Tek bir ak saç yok ruhumda,
yaşlılığın çıtkırıldımlığı yok onda!
Dünyayı bozguna uğratarak sesimin gücüyle
yürüyorum - yakışıklı,
yirmi
Biricik sandalım
parçalandı günlük hayatın darbeleriyle.
Borç defterimi kapadım.
Başkalarının elinden çektiğim
acıları
talihsizlikleri
ve hakaretleri yazdırmak yok artık veresiyeye.
Geride kalanlara rast gele.
Sayfa 270 - Pegasus yayınlarıKitabı okudu
''Ve sizler mutlu olun
-----------Yeter,'' der ve gider bu dünyadan Mayakovski..