Fournier'in Dul'dan sonra okuduğum ikinci kitabı "Asla Kimseyi Öldürmedi Benim Babam." Fournier tam bir anlatı ustası. Hem gerçekçi hem romantik. Kısacık anlara sığdırılmış büyük duyguları öyle gelişigüzel anlatmış zannediyorsunuz. O an geçince etkisi kalbinizi titretmeye devam ediyor. Birçok kez yaptığım gibi "Ben erkek olsaydım" diye başlıyorum. "Ben erkek olsaydım yazları yürürdüm. Bir uçtan başlar, batıdan girer, sonraki yaz kaldığım yere bir araçla gider, böyle böyle doğudan çıkardım." Sevgili M "Ama diyor baban yine senin baban olsaydı." Nasıl yani? "Her babayla bu söylediğin mümkün olmaz." Doğru babam yine benim babam fakat ben erkek olsaydım her yaz yürürdüm. Nasıl başarıyorlar bilmiyorum ama babalar ailenin hem yarası hem ilacı olabiliyorlar.
basitmiş gibi görünen ama altında derin anlamlar taşıyan öykülerle dolu bir kitap, özellikle “yeniden oyna”yı baya beğendim. kısa ve akıcı, filtresiz, açık ve cesur bir kitap.