Yürüyüşteki yol arkadaşım. Birileri bana huylanarak bakarken, sen bendeki güzellikleri gör dedi. Hayatta da böyle ol, güzellikleri ara bul, dilin ile damağın arasındaki akide şeker gibi her anın tadını çıkar, aheste aheste dedi.
"önce yoldaş sonra yol." diyor şair.
Yolun güzelliği ise yoldaşın güzelliğinden geliyor. Bir yola çıkacaksanız;
mesela hayat gibi..
yanınızda size değer veren, kıymetinizi bilen insana ve insanlara yer verin. Güzellik, yolun güzelliği kadar yoldaşın da güzelliğinden gelir.
Şaziye’min selamı var…
Ben yaşadıkça, hangi şekilde olursa olsun, sen benimlesin:
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti…
Nazım Hikmet Ran
Kerson'a vardığımızda yol arkadaşımı tanıyordum artık. Çok az gelişmiş, ilkel bir insandı. Tokken neşeli, açken neşesizdi. Güçlü, sevimli bir hayvandan farksızdı.
Gerçek arkadaş, takva arkadaşıdır. Günah arkadaşı ise çok haindir.
