Aynı yolu yürüyen iki kişiden biri yolu kahır, diğeri ise lütuf olarak nitelediğine göre mesele yola biçilen anlam ve bu anlamın kişiyi inşa etmesidir.
sokak lambalarına karışan mavi her tarafta, kendime yeni yeni gelmeye çalışan hâlimle dışarı bakıyorum. arabalar bitmek bilmeyen o korkutucu döngüyü gösterirken İsmet Özel aşina olmadığım satırları armağan ediyor. biraz ilerimde oturan amca hafif yüksek sesle konuşuyor, kulaklık olmasına rağmen işitiyorum, sağ tarafımda oturan çocuklar ise kendi hâllerinde takılıyorlar. ışıklar açıldı, bir duraklama yaşandı, omuzları kendinden büyük adam koridoru şöyle bir gezip o delici bakışlar eşliğinde bindiği gibi indi. korkutucu, sert biriydi. belinde asılı duran hengamenin ağırlığından olsa gerek. hareket ediyoruz, ışıklar yeniden kapatıldı, Özel yerini ' remembrance'ye' bıraktı. bu parçadan sonra orange'nin sevdiğim ostlarından biri mi, sami yusuf'tan mı yoksa yedi güzel adam'dan indirdiğim şiirler mi çalacak emin değilim. mavi git gide siyaha adım atıyor, gidilecek daha uzun saatler var, paydama ufacık bir demir parçası düşsün diye hem yazıyorum hem dışarı bakıyorum.
.
.
yollar,
resimyukle.io/r/g8hWUHmsBn 🌿