kendimin mutluluğundan çok onun mutluluğunu önemsediğim, hastalanırsa keşke o hasta olmasa ben olsam dediğim, hiç ağlamasa hiç üzülmese dediğim biri var. onunla moralim bozukken konuştuğumda çok hoşuma gidiyor moralim yerine geliyo gözlerine baktığımda yüzümü gülümsetiyo benimle konuşmayı kesmesin hoşlandığımı fark eder diye arkadaşımmış gibi davranmak o kadar zor ki hayaller kurduğun kızın sana kanka demesi biraz üzücü olabiliyo.. benimki biraz imkansız aşk.. seninle beraber mutlu olmak isterdim ama olması zor gibi seni gerçekten içten seviyorum ne olursa ol hep mutlu ol..
Okur Takip Önerileri
seni rüyamda gördüm.. rüyam ne kadar kötü olsada o güzel gözlerini görmek o güzel kokunu hissetebilmek bunları yaşayabilmek o kadar güzeldi ki
dün doğum günümdü 16 ekim ilk defa bir şey hissetmedim. büyüdük… ya da doğum günümde o olmayınca anlamsız geldi belki de
konuşamazsın, donup kalırsın. çünkü kendin bile bilmiyorsun ki ne istediğini…
Bazı göz temasları ömür boyu unutulmaz. O bakışları parayla bile satın alamazsınız. Çünkü paha biçilmezdir. O an zaman dursun istersiniz ama bu mümkün değildir.
Unutulması imkansız olan şu bakışlar, bakan kişinin farkında olmadan, doğal bir şekilde attığı bakıştır aslında. Bir bakış üzerinde ne kadar düşünülüp oynanırsa o denli sihri bozulur. Bambaşka bir şeyi düşünürken birden kafayı kaldırıp tesadüfen onun bakışını yakalamanın değeri başkadır.
Bir bakışta neler gizlidir? Bazen yaşanılan anılar gözler önünden geçerken bakılır, bazen derin bir sevgi hatırlanır, bazen çok kızılır, bazen pişmanlıkla bakılır, bazen utanarak bakılır ama tüm bakışlar düşünce ve duygu içeriği ne kadar yoğunsa o kadar unutulmayan bakışlardır.
Bir daha asla, hiçbir gözde görülemeyecek bakışlardır bunlar... belki de bir daha hiçbir bakışın bu kadar derini görmesine, bu kadar derine saplanmasına izin verilmeyecektir.
yüzüm gülüyor diye mutlu sanıyorlar içimde neler dönüyor bir bilseler…
Susuyorum. Yemin ederim dilim susuyor. Tek kelime edemiyorum ama kafam susmuyor. Düşüncelerim susmuyor. İçimin acısı geçmiyor. Tek kelime etmiyorum ben ama susmuyorlar. Susturamıyorum. Eskiden canım yanınca hep uyuyordum. İnsanlar hep neden bu kadar uyuduğumu soruyor ama bi kerede neden bu kadar çok uyuduğumu sormadılar... ama sanırım artık geçmiyor. Artık uyuyamıyorum. Uyumuyor değil uyuyamıyorum. Çünkü artık canımı yakan şeyler uyumama bile izin vermiyor..."İyi değilim ben" diye bağırmak istiyorum, bir bir dökmek istiyorum içimdekileri ama kime neyi anlatıyorsun hissi her şeyi bastırıyor. Yine dudaklarımdan dökülen tek şey "İyiyim" kelimesi oluyor. Yürüdüm, hava aldım, müzik dinledim ama hiçbiri kafamı susturmuyor. Artık hiçbir şey iyi gelmiyor bana... Çıkmazda gibiyim. Ne yapacağımı, ne yapsam geçeceğini bilmiyorum. Geçer mi onu da bilmiyorum. Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğim. Ve giderek ölüyorum...