RÜYALAR
Her gün
karışık rüyalar görürüm,
sincâbi uykularda
hayaller belirir,
kaybolur.
Kunâla
Ateş rüzgârları önünde Kunâla
yedi milyar sene var
koşuyor
kaçıyoruz
Canımın elleri var sana uzanmış
tutuyor bırakıyorum
Yedi milyar sene
KORKUYORUM
Etli dudakların var
yiyecek beni,
korkuyorum
pitekantropum
dişim
hayvanım
birbirine yakın gözlerinden
uzun
ve yuvarlak
sıcak
karnından…
gözlerin orman akşamlarından kalmadır
anlaşılmaz sözlerin var.
gündüzleri bambaşka
geceleri büyücüsün,
korkuyorum…
Okur Takip Önerileri
KUNÂLA
Vakit geldi kunâla
dünyayı göreli çok oldu
tam kırk yılda seni buldum kunâla
bu can tenden geçmeden
bu dünyadan göçmeden
bir kerecik sevmek çok değil
ÇİNGENELERİM
deniz kenarına inen çingenelerim
sulara içmeden bakarlar
o sular tuzludur
balıklar içer
yeşil otların içine gömülen çingenelerim
otları yemezler
o otlar tatsızdır
katırlar yer
çiçekli şalvar seven çingenelerim
çiçeği sevmezler
kalem parmaklı çingenelerim
kalem tutmazlar
falıma bakarlar da
yüzüme bakmazlar
elime bakarlar da
ayağıma bakmazlar
paramı isterler de
beni istemezler
yüzlerini güneşle yıkayan çingene kızlarım
kibarım diye bana gönül vermezler
KUŞA GÖRÜNME
her sabah nafakamı getirir bir kuş
nereye kaçayım
o kuşun elinden
kuyulara saklansam
kuyulara girer
tavan aralarına kaçsam
tavan aralarını bilir
tabutlukta yatsam
gelir beni bulur sabahları
gel kız
tabutluğa gir benimle
memelerin kan içinde
bacakların yaralı
nafakamı beraber yiyelim
ve paçavraların ısıtmıyor diye bana sokul
gel kız
tabutluğun içinde yat benimle
yalnız kuşa görünme sabahları
MÂRA
bilmemek bilmekten iyidir
düşünmeden yaşayalım
mâra
günü ve saatleri ne yapacaksın
senelerin bile ehemmiyeti yoktur
seni ne tanıdığım günleri hatırlarım
ne seneleri
yalnız seni hatırlarım
ki benim gibi bir insansın
tanımamak tanımaktan iyidir
seni bir kere tanıdıktan sonra
yaşamak acısını da tanıdım
bu acıyı beraber tadalım
mâra
başım omuzunda iken sayıkladığıma bakma
beni istediğin yere götür
ikimiz de ne uykudayız
ne uyanık
ŞEHİR
allahtan pencereler açmışlar içi sıkılan evlere
pencereler olmasaydı
nasıl gezerlerdi
karanlıklarda
ayağa kalkmış büyük böcekler
nasıl tırmanırlardı
merdivenlerden
tahta evler eski kutulardır
apartmanlar yaldızlı nisan şekeri kutularıdır
içinde siyah ve sarı başlı böcekler oturur
başka küçük bir kutudan
uzaktaki başka böceklerin
cızırtılı seslerini duymaya meraklıdırlar
sevgilim bir böcektir
taşdan duvarlar içinde
karafatmalarla yaşar
beş senedir getirdiğim şekerleri yiyip
elimi ısırmıştır
karafatmalar onu benden ayırdılar
o şimdi bana küsülüdür
kutu duvarları içinde
KADINCIĞIM
oyluk kemiğimi çıkarıp
kendime bir kadıncık yaptım
ve bir şamar vurup
rafa oturttum
ben evden çıkınca
kadıncığım yemeklerimi pişirdi
söküklerimi dikti
ve akşam olunca
korkusundan
çıkıp rafa oturdu
geceleri kadıncığımın dizlerine korum başımı
ve üç kıil koparınca
uyurum
İBRAHİM
İbrahim
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim
Güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
İbrahim
güneşi evime sokan kim
Asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnasır put yaptı
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
İbrahim
gönlümü put sanıp kıran kim”
Tencere kapak denk gelirse mutlu sona varırsın. Ceplerin doluysa eğer dağlar dümdüz sanırsın.
Ve şu kurtlar sofrasında
ne kavgalar verilir.
Sonra dostça hep birlikte yoksulun hakkı yenir.
Ve aydınlık çatlatacak karanlığı delecek.
Gölgeli de olsa bugün aydınlıktır gelecek.
KRAL SÜLEYMAN ŞARKISI
l
Bilir misin Kral Süleyman
Ne etti kendine?
Gerçek ona gün gibiydi,
bin pişmandı dünyaya geldiğine
"Dünya boş bir hayal" derdi.
Bilge idi Kral Süleyman!
İNSAN ÇABASININ YETERSiZLiĞi ÜZERiNE ŞARKI
1
Kafayla yaşamak yaşamak mı insansa? Böyle kafada dön bak bir bit yaşar anca. Şu dünyaya azdır ne kadar alçak olsan. İnsan madrabazdır: Hep yalan dolan.
2
Kur kafanda planlar, ışık tut herkese. Kafandaki saraylar dönüşür kümese! Şu dünyaya azdır ne kadar kötü olsan. Sivrisinek sazdır yükselme çaban.
3
Kısmet peşinde koş, kendini yormadan. Zaten ne yapsan da boş: İstim gelir arkadan. Şu dünyaya azdır ne kadar kalender olsan. İnsan düzenbazdır: Kendini aldatan.