Sabitlenmiş gönderi
"Velhasıl; bazılarının yüreği daracık. Ne sevgi sığıyor içine, nede insanlık..."🥀
içimi ne kadar acıtırsa acıtsın çok sevdiğim bir şeyi geride bırakmak bana hep çok korkunç bir şeymiş gibi geldi, sonra bir gün acının ayaklanıp beni olduğum yerden kazıyarak götürdüğünü hissettim.
Bazı vedalar mecburidir.
Bazı vedalar zaferdir.
Okur Takip Önerileri
dilan tekrar paylaştı.
Bastım kalbimin deklanşörüne
Bir fotoğraf çektim
Adı, mutluluk tablosu.
Çok kalabalığız, evvela
Büyüttüğümüz hayaller kucağımızda
İkimiz oturuyoruz ortada.
Sayfa 28
"Senden geriye hiçbir şey kalmayana kadar seni tüketecekler ve sonra da nasıl öldüğünü soracaklar."
Sayfa 137
İçimde söylemek istediğim çok şey var. Çok büyük şeyler.
Bunları ifade etmenin yolunu bulamıyorum.
Bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor.
Hissediyorum ama anlatamıyorum.
Olur biter, geçer gider.
Ama canımı yaka yaka yutkunduğum şeyler var.
Olup bitmeyen,
Geçip gitmeyen.
Zaman zaman yine uykusuzluk çekiyorum ama, Çokta takılmıyorum artık bu uyku konusuna.
Uyuyunca geçmeyen şeylerin olduğunu anladığımdan
Bu yana.
"Ne gemiler yaktım
O kadar yandı ki canım
Sonunda karşıdan baktım
Ne göreyim
Kendime yıldızlardan daha uzaktım"
"Yorgun musun?"
Bana sorulacak en yerinde soruydu. Evet, diye bağıran bir stadyum dolusu ses duydum içimde. Çok yorgundum. Herkesten çok, Sekiz yıldır uyumuyordum.