Leyla'ya yaklaştıkça kendimden uzaklaşıyorum.
Okur Takip Önerileri
Çünkü yaşamı oluşturan anların hepsi ölmektedir, yaşanan bir an asla geri gelmeyecektir. Yaşamımızın her anını olabilecek en iyi şekilde değerlendirmemizi anımsatan da bu geçicilik değil mi?
Hiçbir durum kendini tekrarlamaz ve her bir durum farklı bir tepki gerektirir. Bazen insanın kendini içinde bulduğu bir durum, eylem yoluyla kendi kaderini şekillendirmesini gerektirebilir.
Yani acı duygusu, buna ilişkin net ve kesin bir tablo oluşturduğumuz an, acı olmaktan çıkar.
Peki ya insan özgürlüğü? Belli bir ortama yönelik davranış ve tepkiler bağlamında tinsel bir özgürlük yok mu?
Sevgi, sevilen insanın fiziksel varlığının çok çok ötesine geçer. Sevgi en derin anlamını, kişinin tinsel varlığında, iç benliğinde bulur. Sevilen kişinin gerçekte orada olup olmaması, yaşayıp yaşamaması bir anlamda önemli olmaktan çıkıyor.
Gerçek insanın özleyeceği nihai ve en yüksek hedef sevgidir.
İnsanın her şeyden yoksun kalmış yaşamından başka kaybedecek hiç bir şeyi olmadığını ansızın kavradığı zaman neler yaptığını görür.
ışıklaraya yıldız, yıldıza ışık
dağıtan kaynağa ulaşan var mı
