“Bencil insan yalnız kendisiyle ilgilidir; her şeyi kendisi için ister. Vermekten zevk almaz, yalnız alarak yaşar. Dış dünyaya ne alabileceği düşüncesiyle bakar, başkalarının gereksinmelerine ilgi, onur ve bütünlüklerine saygı duymaz. Kendisinden başka bir şey göremez; herkesi ve her şeyi kendisine yararlılığı açısından değerlendirir, sevemeyecek durumdadır.”
Sayfa 61
“İnsan yaşamının değeri, mutluluğu, gelişmesinin, özgürlüğünün kökleri hep sevme yetisine, başka deyişle ilgi, saygı, sorumluluk ve bilgiye dayanır. Kişi yaratıcı bir sevgiyle sevebiliyorsa kendisini de sever; yalnız başkalarını seviyorsa, hiç sevemiyor demektir.”
Sayfa 61
“Sevginin temeli, bütünüyle insanca olan özelliklerin sevilen insana yöneltilmesinden başka bir şey değildir.”
Sayfa 61
Okur Takip Önerileri
“Gerçek sevgi yaratıcılığın, ilgi, saygı, sorumluluk ve bilginin ortaya dökülmesidir. Başka birisi tarafından etkilenmek anlamında bir ‘etkilenme’ değildir. Köklerini insanın sevebilme yetisinden alan, sevebilen insanın gelişmesi ve mutluluğu için girişilen etkin bir çabadır.”
Sayfa 61
“Birisini sevmek yalnız güçlü bir duyguya kapılmak değildir; bir karardır, bir söz vermedir. Sevgi yalnızca duygudan oluşsaydı birbirini ölünceye dek sevmek için söz vermek gerekmezdi. Duygular gelip geçicidir. Eyleme yargı ve karar karışmamışsa o duygunun ölünceye dek süreceğini nasıl bilebiliriz?”
Sayfa 58
“Eğer birisini gerçekten seviyorsam herkesi severim, evreni severim, yaşamı severim. Başka birisine ‘seni seviyorum’ diyebilirsem, ‘sende herkesi seviyorum, seninle bütün evreni seviyorum, sende kendimi seviyorum’ diyebilmem gerekir.”
Sayfa 50
“Sevgi yalnız belli bir insana bağlılık değildir, bir tutumdur. Kişinin yalnız bir sevgi nesnesine değil, bütünüyle dünyaya bağlılığını gösteren bir kişilik yapısıdır.”
Sayfa 49
“Tüm bilgiye giden tek yol sevme eylemidir; bu eylem düşünceyi de sözcükleri de aşar.”
Sayfa 36
... eski bir Fransız şarkısında da söylendiği gibi “l'amour et l'enfant de la liberté” “sevgi özgürlüğün çocuğudur”; hiçbir zaman zorbalığın çocuğu olmamıştır.
Sayfa 34
“Bir kadın bize çiçekleri sevdiğini söylese ama onları sulamasa, çiçekleri sevdiğine inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin yaşaması, gelişmesi için duyduğumuz etkin ilgidir. Bu etkin ilginin bulunmadığı yerde sevgi olmaz.”
Sayfa 32
“Birlikte-yaşayarak bir olmanın tersine, olgun sevgi kişinin bütünlüğünü, bireyselliğini yitirmeden birleşmesidir. Sevgide iki varlığın bir olması, gene de iki ayrı varlık olarak kalabilmeleri ikilemi gerçekleşir.”
“Vermek, güçle dolu olmanın en iyi anlatımıdır. Verme eylemi sırasında gücümü, zenginliğimi, üstünlüğümü duyarım. Bu yüceltilmiş canlılık ve doluluk yaşantısı beni coşkuyla doldurur. Kendimi taşıyor, harcıyor, yaşıyor bu yüzden de coşku içinde yüzüyor gibi duyarım. Vermek, almaktan daha coşku vericidir; bir yoksunlaşma olmasından değil, verme eylemiyle canlılığımın ortaya dökülmesindendir bu.”
“... oysa sevgi zorunluluk altında değil, yalnızca özgürlük içinde gerçekleşebilecek bir eylemdir; insanca güçlerin ortaya dökülmesidir. Sevgi vermektir, almak değil.”
Sayfa 29
