Lutfi KAYA
@ltfky38
İnsan, can sıkıcı bir saç demetidir.
Bir hiçim, hem hiçliğimde bîçâre.
Bir bîçâre, hem hiçliğim kendime çâre...
Yitirdim kendimi kendi içimde...
Sevgim hiç kimseye mutluluk getirmedi
İnstagram: ltfky38
Memur
Lisans
Balıkesir
Kayseri / Develi, 21 Şubat
136 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sen bu çirkin dünyanın pencere önü çiçeğisin. Hiçbir kışın seni kurutmasına izin verme.
Hayatın bu kadar kısa olduğunu bilseydim hiçbir şeyi bu kadar uzatmazdım
Hayatın bu kadar kısa olduğunu bilseydim hiçbir şeyi bu kadar uzatmazdım
Okur Takip Önerileri
Yaşar Kemal: “Konuşan insan öyle kolay kolay dertten ölmez. Bir insan konuşmadı da içine gömüldü müydü, sonu felakettir.” der İnce Memet’de. Füruğ’un da dediği gibi; “İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı, onu bağırmaya zorlayan acısından çok daha ağırdır.” Sessizlik de, çığlıktır.
Lutfi KAYA tekrar paylaştı.
Oysa artık bir limana sürüklenmek istiyorum, Deniz. Kök salmak istiyorum. Bir yerde ya da birinin yanında biraz olsun kalabileceğime inanmak istiyorum. En azından kafamın içinde bazı şeylerin akmadan öylece kalabildiği, dışarıda son sürat değişen manzaraya inat, içeride, bazen çok derinde, kaçıp sakinlediğim bir bahçe bulmak istiyorum. Zamanın gülünç bir detaya dönüştüğü o bahçede, ağaçların bilgeliğine falan ulaşmak istiyorum. Kayaların, dağların, denizin ne olsa sarsılmayacak gibi görünen bütünlüğüne kavuşmak. Yalnızlığın o kadar da yalnız bir şey olmadığı, tek başına da olsan evrendeki her şeyin bir parçası olduğunu önlenemez şekilde hissettiğin, bir ağacın gövdesi neyse, benim de tam olarak o olduğumu, o kadar olduğumu, daha fazlası olmadığımı iyi bildiğim bir bahçe.
Yakasına kırmızı kurdele takılan bir ilkokul öğrenci saflığındayım.
Böyle boktan bir eylemin sevinciyle yaşayabilecek bir asalağım.
Gülümsesen benimsin sanacağım,
"selam" versen salak bir gülümseme kaplayacak suratımı...
Lutfi KAYA tekrar paylaştı.
Geceleri yatağa uzanır ama uyuyamazdım. Nefret edecek bir sürü şey gelirdi aklıma, ama sonunda yine kendimden nefret ederdim.
(...)düşünmek yüreğimi öyle acıttı ki, ağlayamadım bile.
Sayfa 139Kitabı okudu
"İnsanların unutmaması gereken dört kural vardır: Yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma."
Sayfa 143Kitabı okudu
Ağlamak istedim ama gözyaşlarım tükenmişti.
Sayfa 182Kitabı okudu
Mesele şu ki yarın yine yaşamak gerekecek.
Sayfa 110Kitabı okudu
