Sanırım dünyanın en zor iki şeyiydi. Fark etmek ve fark edilmek. Biri gözünün önündekini görmez diğeri de karşısındaki onu görsün diye çırpınır durur. Kimi zaman sonuca bağlanmaz. Birinden bir muhakkak içinde büyüyen 'başaramadım' kelimesiyle ölür gider.
Kerem ve Farah...
Hayat ikisine de adil davranmamıştı. Mazilerinin ruhlarında
Bülbüller sadece bizi keyiflendirmek için öterler. İnsanların bahçelerini didiklemez, mısır ambarlarına yuva yapmazlar. Kalplerini bize açıp şarkı söylemekten başka hiçbir şey yapmaz onlar. İşte, bu yüzden bir bülbülü öldürmek günahtır.
Travması olan bir insan olarak çok faydasını gördüm. Bazen bizi yaralayan şeyler çocukluğumuzdan ya da anne karnından gelir, bunu uzun düşüncelerim sonucunda fark ettim.