Spoiler içerir.Ahmet Hamdi Tanpınar'dan okuduğum ikinci kitaptı Huzur.Adının aksine kitap boyunca Mümtaz,Suat,Nuran ve tüm diğer karakterlerin dönemsel huzursuzluklarını yakından hissedebiliyoruz.İncelemeyi bir başkasının okuyacağı düşüncesi ile yazmanın ne denli güç olduğunu hissettim şuanda.Ben bende yarattığı duyguyu paylaşmak isterim -ki benim incelemeden anladığım budur.Zira ne eleştirmenim ne de eleştirisel yaklaşacak bilgi birikimine sahibim yazarın yaşamı hakkında.
Bir gün batımında dalıp gidenlerin,minübüs camına kafasını yaslayıp düşlerde kaybolanların,uzun otobüs yolculuklarında sabaha kadar yolu izleyenlerin,bir bardak çay ve bir simitle mutlu olanların,bir sabahçı kahvesinde çay içenlerin sohbetine usulca kulak misafiri olanların,gel-gitlerine rağmen kendini sevenlerin,yalnızlık seçimi olanların...beğenebileceği bir kitap.
Beğendiğim kitaplar için hep şöyle derim"Göçmeden okunmalı:)"
