Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Muhammed
Muhammed
@mechulbirey
Neye uzattıysak elimiz bir arşın bizden ırak…
Yüksek Lisans
İstanbul
204 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Okumayı yeni yeni öğrenen yeğenimin kitaplığımda görüp "dar alan" diye okuyup dayı doğru mu okudum diye sorması üzerine aa kitaplığımda böyle bi kitap mı varmış diye elime alıp okuduğum bir kitap...
Yazarın Türkiye'nin acı gerçeklerini
kaleme aldığı ve bunu iki aile üzerinden anlattığı,zaman zaman hüzünleneceğiniz, yeri geldiğinde sobanın etrafında toplanıp gecelere kadar muhabbet edilen ve kahkahaların sesinin sokaklarda yankılandığı soğuk kış günleri sıcaklığını tekrar yaşayacağınız , olayların acısını gerçekmişçesine yüreğinizde hissedeceğiniz, samimi ,dili oldukça basit okudukça okunası bir kitap..
Kimi zaman insanları davranışları üzerinden yargılarız. Bizim gibi olsun isteriz herkes. Yalan söylemesin, birilerine yaranmaya çalışmasın, dik dursun vs vs.. ama kimse çevresindeki insanların neden böyle davrandığını araştıracak kadar ne cesur, ne de artık buna vaktimiz var..
Mete, mahalle arkadaşı Ömere nazaran şanslı diye nitelendirebileceğimiz, ama onun da kendi yoksul dertleri olan yatalak bir ablaya sahip ve bu yüzden de sorumluluğu fazla olan bir çocuk. Ömer, babasından ve abisinden şiddet gören annesinin ve ablasının insan yerine konmadığı ve bu yüzden de sağlıklı bir çocukluk yaşayamayan çocuk...
Tolstoy' un bir sözü var ya hani:"Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir."
Heh işte köye Mete'nin üniversite okuyan teyzesi gelir ve hikaye başlar. İyi okumalar....
Kitabın ana karakteri Sumire'nin dediği gibi: "Bir şeyi anlamadığımda, ayağımın dibine saçılan sözcükleri birer birer alıp onları cümleye diziyorum. Eğer o cümle işe yaramazsa bir kez daha onu parçalara ayırıp yeniden, başka bir şekle sokuyorum. Bunu bir kaç kez tekrarladıktan sonra nihayet ortalama bir şey düşünebiliyorum. Şüphesiz
Amansız hastalık sonucu bir yıl kadar ömrü kaldığını öğrenen Felix ve bu süreçte onu yalnız bırakmayacağına söz veren inatçı kadın Marie. Felix'in sayılı olan günlerinin yanında ne zaman öleceğini bilmeyen bu yüzden de her insan gibi ölümsüz olduğunu zanneden Marie, Felix'e sevgisini ispatlamak için büyük bir laf eder; "Senin için ölürüm.." Felix buna o kadar inanır ki gerçekten de Marie'den kendisiyle beraber ölmesini ister. Marie gerçekten ölmeli miydi? Ya da bunu yapabilecek mi ? Olay örgüsünün bunun üzerine kurulu olduğu genellikle ikili diyaloglarla geçen edebi yönünün ağır olmadığı 90 sayfalık bir kitap.
Gelelim konusuna; ölüm.... Kendimi Felix'in yerine koyuyorum da bir sene ömrümün kaldığını öğrensem ne yapardım? Geçmişi mi toparlamaya çalışırdım yoksa kalan günlerimi dilediğim gibi mi yaşardım ? Ya da zaten ölmeyecek miyim diyip yatakta ölümü mü beklerdim. Velhasıl, zamanını bilmediğimiz ölüm denen acı gerçeğin bir gün bize uğrayacağı kaçınılmazdır. Önemli olan, sonu belli olsun ya da olmasın ölümün kaçınılmazlığını kabul edip hayatı anlamlı kılacak duygular yaşamaktır. Çünkü her duygu ölümün yanında bile değerini korur.
Okur Takip Önerileri
Kitap bitti ben de bittim. Hani kitaplar mutlu sonla biter bizde o iç huzurla Bi oh çeker kitabın kapağını kapatırız ya heh işte bu o kitaplardan değil . Ben kendi adıma huzursuz oldum kitap bittiğinde ama mutsuz bir sonla bittiği için değil acı bir sonla bittiği için. Çünkü kitap boyunca başımı iki elimin arasına alıp düşündüm.
Sezai karakoç, medeniyeti tekrar nasıl inşa ederiz madde madde anlatmış. Birey olarak bize düşen ne? Neler yapmalıyız ? Boykotun gündemimizde olduğu şu zamanlarda güçlü bir ekonomi olmadan boykotun olup olamayacağından... tabi bunları anlatırken islamı kıstas almış. Velhasıl üstad üşenmeden anlatmış. Kitap 60 küsür sayfa fakat erdem bayazit'in bir sözü var:"Kelimeler ki tank gibi geçer adamın yüreğinden". İşte tam da böyle bir kitap. Ne kadar uygulayabilirim söylenenleri bilemiyorum ama tesiri üstümde kalsın diye ara ara okumam da fayda var sanırım.
Necip tosun'un bu kitabına tevafuk sonucu kitapçı'da gezinirken rastladım. Daha önce bu yazarın hiçbir kitabını okumamıştım fakat vay canına! bu ne güzel bir rastlantı dedirtti. İçerisinde farklı farklı öykülerin bulunduğu betimlemelerinin sizi alıp götürdüğü yeri geldiğinde ortamın kokusunu bile hissedebileceğiniz türde bir kitapla karşı karşıyasınız. Dingin bir kafayla yanınızda çayınızla saatler içerisinde bitirebileceğiniz ya da yorgun argın işten döndüğünüzde kitabı elinize alıp yorgunluğunuzu atabileceğiniz, zihninizi rahatlatacak bir kitap. Bu arada kitapta bütün cümlelerin altını çizmeye kalkışabilirisiniz yapmayın. Yorulursunuz.
