Ümitsiz olmayınız. Gecenin sonu aydınlık, yokuşun sonu iniştir. Kıtlığın sonu bolluktur. Çilenin sonu rahatlıktır.
Sayfa 135Kitabı okudu
Türkler bilirsiniz, en çok kendilerine güvenirler.
Sayfa 75Kitabı okudu
Türkler nasıl bir milletti? yokluk içinde, imkansızlık içinde de olsalar ayağa kalkıyorlardı. Çanakkale'de Kut'ül Amare'de ayağa kalkmışlardı.
Sayfa 73Kitabı okudu
İnsan, her şeye alışır. Ama biz Türkler esarete alışamayız. Hürriyete alışkın olanlar, ona tutkun olanlar için esaret utanç vericidir...
Sayfa 25Kitabı okudu
Esaret, biz Türklere göre değildir...
Sayfa 22Kitabı okudu
Esaret kelepçesi, esaret nedir bilmeyenlerin bileklerini incitemez.
Sayfa 11Kitabı okudu
“Malumunuz olsun ki kahraman askerlerim İslam aleminin gözbebeği olan Medine’yi son fişeğine, son damla kanına, son nefesine kadar muhafaza ve müdafaaya memurdur. Buna, askerce ant içmiştir. Bu asker, Medine’nin enkazı içinde ve nihayet Ravza-i Mutahhara’nın altında kan ve ateşten örülmüş kızıl bir kefenle gömülmedikçe Medine Kalesi’nin burçlarından ve Mescid-i Saadet minarelerinden Türk’ün al bayrağı alınmayacaktır!“
Fahreddin Paşa
Esaret, biz Türklere göre değildir...
Sayfa 22Kitabı okuyor
Ey vatan, ey bayrak! Senin şerefini korumak ve seni savunmak için ellerinden geleni yapan şu evlatlarının haline bir bak! Mahzun ve perişanlar... Yılgın ve ümitsizler...
Sayfa 21Kitabı okuyor
Ne zaman bir kale, ne zaman yüksek bir tepe görsem, hemen buraya al bayrağı dikesim geliyor...
Sayfa 16Kitabı okuyor
Kartallar yüksek yerleri severmiş... Medine'den sonra burası... Ya daha sonra neresi? Ben ki en sıkıntılı günlerimi, en zor günlerimi Medine'de geçirmişim. Sıkıntı mı? Ah keşke o sıkıntıları hep çekseydim. Yine aç kalsaydık. Kurşunumuz bitseydi, çekirge yemeye hep devam etseydik de al bayrağımız Medine kalesinin burçlarından inmeseydi...
Sayfa 15Kitabı okuyor
Ya biz, hangi Leyla'nın sevdakârıyız?
Esaret kelepçesi, esaret nedir bilmeyenlerin bileklerini incitemez.
Sayfa 11