Sen ;
Sana olan sevgimin , ancak sana göstermeme izin verdiğin kadarını gördün .
Bu yüzden hayatına kimi alırsan al ;
onun sana gösterdiği sevginin ,
benim sana olan sevgimin yanında hep eksik ve kusurlu kalacağını asla bilemeyeceksin.
"Sanki bilerek hüzne teslim olurdu. Hatta bazı zamanlar, 'Hüzünden, hüzünlenmekten hoşlanıyor muyum ne?' diye kendi kendine sorduğu bile olurdu. Hüznün deryasında kendi kendini kaybettiğinde aynı anda da kendini bulurdu. Kendini bulduğu anlarda ise asıl kayboluşunu yaşardı."
Demet Evgar'ın bir sahnesi vardı, en sevdiği onu sırtından bıçaklamıştı ve ona bakıp: "Ben sana nasıl düşman olacağım şimdi" diyerek ağlamıştı. Ben bu hissin bu kadar güzel izah edildiğini görmemiştim.