-İyi bir dispanser, birkaç hastane, biraz teşkilât… - Hepsini yapsan bile, birden bire gelen ölüm var.
-İnsanoğlu onu kabul ediyor ama… Onun terbiyesinde yetişiyoruz
-başkaları için! Kendimiz için değil. Yakınlarımız, sevdiklerimiz için ölümü kolay kolay kabul edemeyiz. Kendi ölümümüz ile bütün meseleleri hallediyor; fakat sevdiklerimizin yanımızdan gitmesiyle insan temelinden yıkılıyor. O zaman ne yapacaksın? mağlubu atmağa hazır mısın? Senin için söylemiyorum, fakat böyle düşünen, böyle düşündükleri için kendilerini kuvvetli bulan budalalar var. İşte naziler.. halbuki insan doğduğu günden itibaren mağluptur, şefkate muhtaçtır.