Merve Çatli
@mervecatli10
Sadece bir iç sızısı benim beklediğim... Gecenin o en geç en derin saatlerinde, bir yerlerde birileri uzanırsa şiirime, kalbim, kutla ve kutsa kendini!
Ş.Erbaş
Ziraat Yüksek Mühendisi
Artvin
Konya, 20 Kasım
288 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ey beni boğan acı
Helalleştim bugün
Ölümümle...
"Laf koyalım kaafiye teng oldu duaya
Şimdengirü söz gevher olsa hezeyandır. "
(Nef'i)
Nerede yorulur bir insan? Dünyada olup biten en olağan dışı şeyler karşısında bile şaşıp kalma yeteneğini yitirdiğinde mi? Ben ki yorgunum ve hala gündüzün ardından gecenin nasıl geldiğine, kumlardaki şu çakıl taşlarının yüzyıllardır nasıl böyle kımıltısız, aynı yerde durabildiğine ve portakal ağaçlarının hala nasıl meyve verebildiğine şaşıyorum. Ama yorgunum. Toprağa yüzü koyun yatacak ve bundan hiçbir şiirsel sonuç çıkaramayacak kadar.
Okur Takip Önerileri
Her şey o kadar çok konuşuluyor ki, yazıya geçirilecek bir şey kalmıyor geride. İçinde yaşadığımız şu çağ unutmayı çok iyi biliyor -belki de tek niteliği bu. Unutuyoruz ve unuttuğumuz şeylerin yerine hemen bir yenisini koyuyoruz. Yağmurlara ve rüzgarlara açık olmak tek özelliğimiz bizim.
Bir uyusam gökyüzü yorgan olacak
Soluğumu bir üflesem
Dünyanın bütün metropollerinde yangın çıkacak
İçimi çeksem sönecek
Yanımda kibrit çakmayın
Kanımdaki alkol ateş alacak...
Sayın müdür bu bana küfür etmek istiyor
Sayın savcı bunun adı kundaklamak olmalı
Sayın eleştirmen bu şiir değil
Sayın garson hesabı kim ödeyecek
Cennetten cinnete giden yolda
Bu adam nasıl yürüyecek...
Dalgınım çok zamandır, ki dalgınlığım
Tarihin içini çektiği yerlerde durduğumdandır...
Ne söyleyebiliriz yarın bir taş konuşmak isterse?
Bir portakal ağacı saçını başını yolarak
Yollara düşerse birden?
Çiçekler ölülerin yüreklerinde büyür
Toprak öyle çok ölüyle dolar ve
Deniz, bir ölü yıkayıcısı olarak vurursa kıyılara?
Fundalıkların dibinde biriken kireç
Suların saçlarındaki yakamoz duvak
Sorarsa, sorarsa yineleyerek: Neden?
Benim ne işim vardı, insanların tarihinde?
Yerde sürüklenen ölü, gazetede bir resim
Çiçekler götürüyoruz sevgililerimize
Senin yattığın topraktan koparılmış
Bir yaz günü, geceyarısı uyanıp
Bir bardak su içiyoruz musluktan
O su, senin damarlarından geçerek gelmiş
Kimse düşünmüyor beyninle yüreğinin
Arasında durduğunu dünyanın ekseninin...
İşte o zaman bir suç çağrışımı oluyor yaşamak
Dünya özür dileyecek senden bir gün
Biliyorum, tarih orda başlayacak...
Yere sürüklenen ölü, göğe kıvrılan bıçak
Yüzün, dünyaya yakılan ağıtların önsözü olacak...
Gülüşünü hiç eksiltme yüzünden
Şimdi kalkar bir çay demlerim sana
Sonra oturur tanımlamaya çalışırız
Seninle ölümü de, hayatı da...
Bir kitap okudu
576 syf.
·
Puan vermedi
·
4 günde okudu
Kalırsa bir soru kalır benden
Yanıtı var mıdır bilmem?
Yazar elim upuzun bir şiir
Söyler dilim içli bir türkü
Kalırsa bir soru kalır benden
Gökte yıldızdır o, toprakta gömü.
Kalırsa bir soru kalır benden
Bir de üç beş şiir, iyi kötü...
Oysa yalnız kalacak kadar büyümedim
Gazeteye baksam tansiyonum çıkar
Öyle bir yerde dondu ki gençliğim
Aldığım her soluk yaşlılığa sızar
Gide gele yalnızlığa, gide gele ölüme ve acıya yoruldum artık
Su olsaydım donardım, hiç değilse kendi sınırlarımın
bilincine varmak için
Gerçekten yaşadım, diyebildiğim kaç günüm var,
sayamadım
Mutlulukları acılarla anlamaya çalışmak da artık boşuna
Ne ateşe, ne de suya erdi muradım...
Yaşamayı seviyorum, sabahları bir gazetenin bulmacasını çözmek için,
yalnızca bunun için bile yaşayabilir insan
Diklendikçe kendi rüzgarından başı dönen gurur
Yürüdükçe yollardan pencerelere yükselen buhur
Çok şey görmüş geçirmişsin biliyorlar
Gibi ölüm, gibi aşk, gibi şiir