Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.
Hiçbir şey yoktu, bomboştu, işte şu avucumun içi gibi, ama yine de yoklamayı sürdürdüm... Kaybettiği bir şeyi bulmayı çok istediği zaman insan bazen öyle yapar... Bakar bir göremez, bomboştur baktığı yer, öyleyken yine de on beş kez bakar aynı yere.
Okur Takip Önerileri
Aleksey'i görmeliyim. Ne yapmam gerektiğini bana yalnız o söyleyebilir.
Başkalarını da kendimi tanıdığım gibi tanımayı ne çok isterdim. Başkalarından kötü müyüm acaba, iyi mi? Sanıyorum kötüyüm.
Eğer yapabilecek olsaydım, elime bir uzaktan kumanda alıp kapatma tuşuna basar ve bu korkunç görüntüye son verirdim. Sonra da en yakın uzak yere kadar koşup orada sonsuza dek kalırdım.