Munise
@muniseovec
Diyetisyen
17 Kasım
76 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
İnsan bir malzeme mi?
Hani Pyrhuss “Önce Sicilya’yı alacağız” dediği zaman Cineos sorar “Daha sonra?” “Yunanistan’ı” sonra? “Anadolu’yu fethedeceğim” sonra? “Sonra Perslerin ülkesini” sonra? “Sonra da hindistanı” peki daha sonra? “Sonra mı? Sonra dinleneceğim” öyleyse, der Cineas “Neden şimdiden dinlenmiyorsun?”
Yakın bir geçmişte Türkiye’deki sosyalistler “Kula kulluk yetsin artık” şiarını kullanıyorlardı. Bu ibareyi hiçbir zaman tam anlamıyla şerh etmediler elbette. Çünkü kula kulluğun reddedilmesi kaçınılmaz olarak kulluğun kime karşı gösterilmesi gerektiği düşüncesini de çağıracaktı. Dolayısıyla kula kulluğu reddetmek imkân ve imtiyazının yalnızca Müslümanların elinde olduğu ortaya çıkabilirdi. Nitekim şahısların putlaştırılmasında en ileri noktalara varan sosyalistler kula kulluk yetsin artık sloganını da terk etmek durumunda kaldılar.
Müslüman olmak bir “iddia” değildir. İslamiyeti bir iddia olarak alacak, onu diğer iddialar ile yarışmaya girecekmiş gibi görecek olursak, imkanlar ve elimizde bulundurduğumuz kuvvet bizi “özlediğimiz” başarıya götürmediği zaman bu iddiamızı terk edeceğiz demektir.
Okur Takip Önerileri
Savaşa Giden Yol-Ürdün kralı Abdullah
Abdullah diğer Arap ordularının Filistin’e müdahale etmesini asla istememişti. Onların planı taksimi engellemekti, Abdullah’ın planı ise taksimi etkilemekti. Onun planı, her ne kadar tercihi kendi hükümdarlığı altında Yahudi özerkliği olsa da, Filistinde bir Yahudi varlığını varsayıyor ve hatta gerektiriyordu.
1948 de İsrail ve Arap Koalisyonu
Arap Birliğinin bütün imkanlarının Filistin için seferber edildiğini iddia etmek yanıltıcı olacaktır. Bilakis,Arap Birliği, Filistinlileri en çok ihtiyaçları olduğu zamanda yüzüstü bırakmıştır. Filistin silahlı mücadelesinin seçkin tarihçilerinden Yezid Sayigh’in dediği gibi “Çatışma için büyük kaynakları sunma konusundaki isteksizlik ve karşılıklı güvensizlik, diplomasi ve strateji üzerine sürekli tartışmalara neden olarak mütemadiyen perde arkasında çevrilen dolaplara, gönülsüzce ve kötü bir şekilde tasarlanmış askeri müdahaleye ve son olarak, savaş alanında yenilgiye sebebiyet vermiştir.”
Obama “birileri geceleyin iki kızımın uyuduğu evime roket saldırısı düzenleseydi, bunu durdurmak için elimden geleni yapardım” sözlerini tekrarlayıp durdu. Obama, Gazze’de Amerikan silahlarının paramparça ettiği yüzlerce çocuktan değil, İsrailli çocuklardan bahsediyordu.
Genellikle Filistinlilerin Arap dünyasındaki durumları Yahudilerin 2. Dünya Savaşı öncesinde Avrupa’daki durumlarına benzetilir; bu yorumda biraz doğruluk payı vardır. Tıpkı Nazilerin soykırım yaparken Avrupalıların ve Kuzey Amerikalıların başlarını öbür tarafa çevirmesi gibi İsrailliler Filistinli çocukları katlederken Arapların bir şey yapmamak için bahane aramaları tiksindirici bir benzerlik oluşturuyor.
Nakbahın kamusal bir tartışma olarak yeniden gündeme gelmesi, gelecekte bu felaketin inkarı üzerine kurulacak bütün barış planlarını da felç edecektir.
1948’deki Yahudi operasyonu, BM’nin 1990’ların Balkan Savaşları raporlarında geçen etnik temizlik tanımlarına uyuyor. Bu rapor etnik temizliği tanımlarken etnik temizlik fiillerinin şunları içerdiğini söylüyor: erkeklerin kadınlardan ayrılması, erkeklerin alıkonulması, evlerin tahrip edilmesi ve daha sonra başka bir etnik grubun yerleşimine açılması. Tüm bu fiiller 1948 savaşında Yahudi askerlerinin repertuarında yer almaktaydı.
Teksas eyaletindeki Dallas’ta bir rahip olan Cyrus Scofield, misyoner teolojiyi Atlantik okyanusunun her iki yakasına götüren zincirin bir başka halkasıydı. Bu yaman rahip incilin açıklamalı fundamentalist bir versiyonunu yazdı; Oxford Üniversitesi Yayınları tarafından 1909 da basıldı. Yazdığı incil bir anlamda bugün ABD politikasının temelini oluşturan üç fikrin en aşikar taslağıydı: Yahudilerin dönüşü, İslamın çöküşü ve bir dünya gücü olarak Birleşik Devletlerin bahtının açılması.
Filistinlilerin Gazze zindanının duvarlarından dışarıya bakmasına izin verilmesi için Hamasın şunları yapması gerekiyordu:
1)İsrail’i veya daha uç bir biçimde ifade edildiğinde İsrail’in varolma hakkını tanımak yani Filistinlilerin kendi vatanından kovulmasının meşruiyetini kabul etmek;
2)Şiddetten vazgeçmek
3)Geçmiş anlaşmaları, özellikle de Dörtlü’nün Yol Haritasını kabul etmek.
İşte yine hayret verici düzeyde bir ikiyüzlülük. Oysa zulüm yapanlara bu tür koşullar dayatılmıyor.
İstenmeyen bir hükümeti devirmenin standart bir prosedürü vardır: Askeri bir darbeye hazırlık için askeriyeyi silahlandırmak. ABD-İsrail de sandıkta kaybettiğini güç kullanarak geri alması için El Fetih i silahlandırıp eğiterek bu geleneksel planı benimsedi.