nagihan kuru
@nagihankuru
blessés et passager
pastry chef
necmettin erbakan üniversitesi,mezun
63 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Emeviler ile ilgili araştırma yapıyorum. Önerdiğiniz araştırma veya roman kitapları var mı? O dönemde geçende olur. Yardımcı olursanız sevinirim.
Aynı gökyüzü altında karanlıklara savrulmuş ruhlar. Terazinin neresine koyarsan koy dolmaz bazı şeyler. Fazlası elbet bulaşacak diğerine. Büyük yumruklar küçülür avucuna sığar gün gelir. Yaslar o hayalindeki heybetli başını omzuna. Fotoğraflara bakarsın, uzun uzun. Bir sandalyeye bir saate.
Bir şeyler söylemek istiyorum ama bunun faydası olmadığını biliyorum.
Okur Takip Önerileri
Yanlış anlaşılmış bir çocuğun rüyası bu, güneşin altında hayal edilmiş bütün rüyalara rağmen duyguların esintisine kapılmış çocuğun.
Vakitsiz gözlerimize düşen tebessümler, vakitsiz açan kiraz ağaçları.
Bizim kültürümüzde muz kıymetlidir. Hasta ziyaretinde muz ikram edilir,çocuklara vitamin olsun diye yedirilir. Muzu gören çocuklar ciğerci kedisi gibi ışıldayan gözlerle bakar. Sevdiklerimize giderken, durumu olmayanlara giderken mutlaka muz alınır. Evladını 7 yıl sonra görmüş baba çocuğunun çantasına muz sıkıştırır ve"kızım sana ayırdım şifa olsun der." Evlat o muza bakarak saatlerce ağlar. Muzlar kıymetlidir. Anne pazardan son parasıyla evlatlarına muz alır kendi yemez. Analar,babalar,evlatlar muzlar kadar kıymetlidir. Ananıza,babanıza,evladınıza muz kadar kıymetli gülüşünüzü,güzel sözlerinizi esirgemeyin. Kötülük var,birileri bu insanları "işgal" adı altında öldürebilir. Kötülük hepimizin kapısını çalar. Muzlar kadar kıymetli sevgimizi hergün sevdiklerimizin çantasına sıkıştıralım. Pazarda gördüğümüz o güzel çocuklara ikram edelim. Şefkat yeleğimizi giymeyi unutmayalım.
Benim kalbi kırık ama heyecanlı yolculuklarım. Beni uzaklara götürürken zorlanabilirsiniz ama bu yollar güzel dünyalara çıkacak. Bin yıllık ağaç gibi belki hep aynı gözükeceğim ama toprağım, rüzgarım bana enerji verecek, değişeceğim ama bana bakan gözler de hep bin yıllık ağaç olacağım. Bulutlar geçecek üstümden, güneş ısıtacak içimi, kuşlar konacak dallarıma. Belki otobüsün camına kafasini dayayan düşüncelere dalan birinin dikkatini çekeceğim. Herşey otobandan akıp gidecek, ben kalacağım kendi ülkemde. Kuşlar dallarım da dinlenecek , yaprak dökeceğim, çiçek açacağım, yağmurlar dokunacak kalbime.
Kırgınlığıma niye bu kadar çok tutunuyorum, kırgınlığıma tutunduğum için mi yabancı gözler de takdir arıyorum? Kapıları tüm gıcırtılı seslerinden korkup mu kapatamıyorum, yoksa o seslerin alışkanlığı mı var üzerimde, yoksa akıllı olmak zor mu geliyor duygularım karşısında? Duygular mı yoksa zekanın gücü mü zor? Duyguların alışkanlığı mı beni zedeleyen? Zekadan mı korkuyorum? Kalkanım bu yüzden mi sessizlik? Korkularım yüzünden? Icimde bir dalga etkisi, akıntıya karşı yüzmeye çalışıyorum, kendi akıntıma karşı. Sorular yağmuru altında denizde ıslanıyorum. Ne güzel bir his,kendinle sadece kendinle savaşmak. Hepimizi sevgi iyileştirecek mi? Kendimizi sevebilecek miyiz bayım? Bu kocaman uçsuz bucaksız dehlizlerde kendimize tutunabilecek miyiz? Bir kurtarıcı , bir sal aramayı bırakıp kendimizi sevebilecek miyiz?
Elinde simitinin olması kuş olmadıktan sonra anlamı yok. Paylaşacak biri olmadıktan sonra simitin bir anlamı yok. Hayat da kimin kime teşekkür edeceği belli değil. Kuş mu bize biz mi kuşa ?
Virajlı yolları aşarak iç huzurumuzu bulmaya çalışıyoruz. Emek,mücadele, incelik aşkın temel kavramları. Eğer sevgilinizin sesinden,mesajlarından, yataktan çıkmayışından bir şeyler anlamıyorsanız,onun için kahvaltı hazırlamıyor, seveceği şarkıyı, filmi belki de fotoğrafı gördüğünüzde bunu ona yollamalıyım demiyorsanız, paylaşmadığınız her ana üzülüp, paylaştığınız her anı beyninize kazımak istemiyorsanız, onun mutlu mutsuz her anında yanında olmak istemiyorsanız üzgünüm aşk sizin daha kapınızı çalmamıştır.
Akıp giden yolda yanımızdan geçen tırlarda hala çocuklar kaçırılıyor mu? Sessizlik,korku gömülüyor mu tırların arkasındaki karanlığa.
"Hatanızın üzerine çok düşünmeyin,temizlenmenin yolu çamurda yuvarlanmak değildir. "
umudun yorgunluğu var üstümde, yağmurun sardığı kabanın ağırlığı omuzlarımda...