Elemin yüküyle bezgin zihnime,
Ezici düşünceler üşüşüyor sürüyle;
Belleğim sessizce açıp seriyor
Uzun tomarını önüme;
Ve okurken hayatımı nefretle,
Ürperiyor ve lanetliyorum,
Acıyla sızlanıyor, acı gözyaşı döküyorum,
Ama silemiyorum hüzünlü satırların tekini bile.