Nuh Muaz Kapan
@nuhmuaz
Editör
Felsefe, Sosyoloji
Bursa
Çaykara, Trabzon
17 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Ağlamayı çok isterdim ama kalbimi bir çölden daha çorak hissettim."
Sayfa 78 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"- Sana daha önce de dedim ya Gertrude, gözleri olanlar bakmasını bilmeyenlerdir."
Sayfa 48 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
"[A]demoğlu ne kadar mesut olurdu, kötülüğü tanımamış olsaydı."
Sayfa 18 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
"İnsan başkalarının nazarında kıymetsiz olduğu halde yine fevkalade mühim bir adam olabilir; mesela Allah'ın nazarında."
Sayfa 34 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
"Modern insan kendisini hakikat seviyesine yükseltmeye çalışacağı yerde, hakikati kendi seviyesine indirmek istemektedir."
Sayfa 104 - Verka YayınlarıKitabı okudu
"Hareketin kendisi düşünmeye itmez. İnsan zihni bir fizik dersi gibi başlamaz. Ağaçtan düşen meyve ve akıp giden dere saf bir zihnin önüne hiç bir sır koymaz. İlkel insan dereyi düşünmeden seyrederdi:
Uyuklayan bir çobanın akıp giden suya bakması gibi."
Sayfa 61 - Bağlam YayınlarıKitabı okudu
"İnsanlar kıyıcıydılar, kitaplara kaçtım."
Sayfa 283 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
"Avrupa'nın 'Batılaşınız' teklifi tek anlam taşıyordu: 'kapitalizme teslim olunuz'. Bürokratlarımız Batılılaşmaktan çok, Batılaşmış görünmek istiyorlardı. Avrupa'yı tanımıyorduk ama kendimizi de unutmuştuk. Korkuyorduk düşünceden. Zirvelerde dolaşmamız yasaktı. Batı'yı Batı yapan düşünce fatihlerinin yalnız ismini biliyorduk."
Sayfa 229 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
"İnsanlar sorumlulukları ölçüsünde büyürler, sorumlulukları kalmayınca değerleri de kalmaz."
Sayfa 107 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kim, Kimin?
Bu yolculukta herkes
Kendinin sanıyor yolu,
Kendinin sanıyor yolculuğu,
Kendinin sanıyor yol türkülerini
Ve yetmiyor, kendinin sanıyor kendini.
Şu çok bilen, çok konuşan,
Ortalıkta çok görünen insan,
Kendinin sanıyor, söz gelimi,
Ucundan, kıyısından işittiği, faş ettiği
Şu hikayeyi, bu hikayeyi
Oysa, insan kendi kendinin olsa,
O çukura uzanır da yatar mı hiç?
Taş, kendi kendinin olsa,
Ağzını bağlayıp da susar mı hiç,
Başımızda nöbet tutar mı hiç?
Dağ durur mu yerinde, su kurur mu,
Düşer mi ağaçtan tek bir yaprak?
Gün geçer mi, geçip gider mi yıllar?
Aşk yakar mı, meşk ağlatır mı
Böyle tatlı tatlı, sessiz sessiz, adamı?
Sayfa 390 - Vadi YayıneviKitabı okudu
