Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Nuray Takaz Durmuş
Nuray Takaz Durmuş
@nuraytakaz
883 okur puanı
Aralık 2015 tarihinde katıldı
Korku ve gerilim dendiğinde ilk akla gelen türdür Gotik. Gotik denince benim için akan sular durur. Bu tarzda çok kitap yazıldı, filmlere konu oldu. Özellikle film bittikten sonra etkisinden çıkamayıp gaipten gelen sesler duymaya başlar, yatağın altından tıkırtılar gelir, sanki arkanızda bir hayalet varmış gibi nefesini ensemizde hissederiz. Fakat
Kitabı elinize aldığınızda ilk sayfadan itibaren keyifli bir yolculuğa çıkıyorsunuz. Olay örgüsü orta kısmından itibaren detaylı bir şekilde ilerlemesine rağmen karakterleri yanınızda hissedecek kadar içine gömülüyorsunuz. Cinayetlere ilgi duyan ve olayıları çözmek için çocuklardan oluşan bir grupla birlikte gerilimli, bir o kadar da keyifli
Donuk Gözler, Charlie Donlea okuyucusunun atlamaması gereken bir kitap. Yazara ait bizde toplamda 3 kitabı çevrildi. Kaçırılan Kız ve Yirmi Yıl Sonra. Bu iki kitabı büyük bir zevkle okumuştum. Keza bu kitabı da öyle.
Ailesi katledilen on yedi yaşındaki bir kızın, gerçeği ortaya çıkarmak için verdiği mücadeleyi, her türlü delinin peşine düşmesini ve ne kadar zaman geçerse geçsin, eninde sonunda gerçeği bulacağına dair inancını okurken, bizler de büyük bir merak ve azimle onunla birlikte geçmişi eşelemeye devam ediyoruz.
Yazar bir kere hikayeyi temelden itibaren sağlam bir şekilde inşa ederek güçlü adımlar atıyor, her bir noktayı her bir düğümü kusursuz bir şekilde bağlayarak finale geliyor ve finalde de okkalı bir tokat atarak bize selam çakıyor.
Bu ara şansıma güzel kitaplara denk geldim. Umarım bu şans hiç teklemeden devam eder diyor, kitabı da elbette tavsiye ediyorum.
Okur Takip Önerileri
Ahh ahhh Freida Mcfadden,
bu yapılır mı bize? Çok satan çok sevilen bir yazara böyle bir final hiç yakıştı mı? Yani bu kadar iyi yaz, okuyucuyu diken üstünde tut, son sayfalarda amatör bir yazar gibi iyice saçmala. Halbuki ilk 200 sayfayı nasıl da büyük bir zevkle okumuştum. Yazık oldu güzelim kitaba. Finalde
tüm heyecanım, tüm merakım, iskambil kâğıdından yapılmış kağıttan bir ev gibi yıkılıverdi.
John D. MacDonald'in 1957 yıiında kaieme aldığı bu eserde, adalet sistemine son derece bağlı bır avukatın, ailesi söz konusu olduğunda adalete olan inancını sorgulamasını ve içine düştüğü çaresizlik/acizlik gözler önüne seriliyor.
Son derece soğukkanlı ve zeki bir psikopat sizi aileniz ile tehdit ediyorsa ne yaparsınınız? Adalete inanıp kendinizi köşeye mi çekersiniz yoksa hayatta inandığınız tüm değerleri yok sayarak harekete mi geçersiniz?
Kitabı çok sevdim. Ailenin birbirlerine olan sevgisi içimi ısıttı. Ayrıca gerçeğe uygun karakterleri ile yazarın hıkayeyi abartmadan kaleme alması da takdire şayandı.
Korku Burnu, İthaki polisiye klasikleri serisinin ikinci kitabıydı. Sıradaki kıtabım Kiracı. O kitaptan da çok umutluyum. Eh ne de olsa Alfred Hitchcock tarafından sinemaya uyarlandı.
#
İthali polisiye dizisinin birinci kitabı olan Kiracı, yazar Marie Belloc Lowndes 1913 yılında kaleme almış. Londra'da korku salan Karındeşen Jack cinayetlerinden esinlenerek bu kitabı yazdığı söyleniyor. Sonrasında Alfred Hitchcock tarafından sinemaya uyarlanmış.
Yazar poliseyeden ziyade dönemin ekonomik durumuna ve aile yaşantısına daha çok yer vermiş. Ailenin yanında kalan kiracının tuhaflığı ve ev sahibi olan yaşlı kadının kiracı hakkındaki düşünceleri bizi bir nebze meraklandırsa da, cinayetlere dair detaylı bir anlatım yok. Elbette kitabı güzümüzde yazılan birçok polisiyeden daha başarılı. Sadece Londra'da gece işlenen cinayetleri daha detaylı okumak isterdim. Olay yerini, katilin kurban arayışını ve katilin düşüncelerini.
Her ne kadar Korku Burnu'ndan bir tık düşük olsa da, gizemli anlatımıyla birçok okuru memnun edecek kitaplardan.
#
Ben kitap alırken konusuna hızlıca göz gezdirir, kitabı okumak için elime aldiğımda da asla arka kapak yazısını okumam. Çünkü çoğu yazılar spoiler dolu.
Bu kitabın kurgusunu farklı hayal etmiştim. Yani apartmanda birileri, diğer komşusunu rahatsız edecek gibi. Fakat kitabı elime alınca bambaşka bir kurgu ile karşılaştım. Baştan sona gizemli
Kitap geçmişte akran zorbalığına uğrayan bir genç kızın, aradan geçen on yıl sonrasında ona zorbada bulunan dört kadını bekarlığa veda partisine davet etmesiyle başlıyor. Parti bir adada kutlanıyor fakat bu adada sadece beş kadın bulunmakta. Çalışan yok, mağaza yok, herhangi bir iş yeri yok. Üstelik telefon da çekmiyor.
Geçmişi geçmişte bırakan insanlar olduğu kadar, geçmişe takılıp hem kendine hem de karşısındakine hayatı zehir eden insanlar var aramızda. Ne yazık ki, kin nefreti, nefrette intikamı doğurur. Geçmişin nasıl filizleneceğini bilemeyiz. Kötülükten oluşan bir filiz, gün gelir kök vermenin yolunu bulur mutlaka. İşte kitap tam da bunu anlatıyor. İntikamı.
Yazar, akran zorbalığı, kıskançlık, öfke gibi konuları hikayenin içine başarıyla yedirmiş. Kitabı üzülerek, hayrete düşerek ve büyük bir öfkeyle okudum.
Kitabın konusu çok bilindik olsa da, okuyani içine çeken bir anlatıma sahip. İnsanın içini acıtan bir hikayeye sahip olmasının yanı sıra, gizemin de hikayeye eşlik etmesi gergin ve heyecanlı bir okuma vaat ediyor. Tavsiyemdir.
Bir oturuşta bitecek kadar minimal bir kurgudan oluşan, merak uyandıran konusuyla da soluk soluğa okunan bir kitap. Çok çok beğendim. Belki de beğenmemin en büyük sebebi, son zamanlarda belli klişelere saplanıp kaldığımdan ötürü, kitabın özgünlüğü beni şaşırtmış olması. Ayrıca okurun zihnine sızdırdığı düşünceler nedeniyle, "Ben olsam ne yapardım ' sorusunu sorduran kitaplardan. Kitabın tek kusuru finali. Birçok detayın eksik kaldığını hissederek bitirdim. Yazar daha yaratıcı, daha can alıcı bir finalle kitabı bitirebilirdi. Ama olsun, siz yine de okuyun. Tavsiye ediyorum.
Laura Dave'in toplamda bizde yayımlanmış 3 eseri bulunmakta. Baktım, sevilen bir yazar. Bizde çıkan ilk iki kitabı sanırım romantik. Bana Söylediği Son Şey'de ise yazar, tarzının dışına çıkarak gizemli bir hikayeyi kaleme almış. Her ne kadar kitabın kapağında gerilim diye yazsa da, gerilimle alakası yok. Baştan sona gizemli ilerliyor çünkü.
Kayıp bir koca. Üzerinde korku, endişe ve şaşkınlıktan oluşan bir örtünün ağırlığıyla ezilen bir kadın ve üvey annesini hiç sevmeyen fakat babasının onları terk edişiyle hiç istemediği halde kendini olayların ortasında bulan 16 yaşında bir genç kız.
Yazar, yeni evli bir kadının üvey kızıyla olan sorunlarını ve sonrasında yaşananları sürükleyici bir dille kaleme almış.
Ben kitabı beğendim. Tamam gerilim yoktu, merak yoktu ama bol miktarda gizem vardı. Baştan sona gizemli ilerleyor ve her soru bir başka soruyu doğuruyor. Sonunu da güzel bağlamıştı yazar. Yalnız kitap yavaş akıyor, psikolojik tahliller çoğunlukta. Öyle hareketli satırlar beklemeyin. Ayrıca bir kadının, kayıp kocasına dair eski hayatını araştırması kitaba ayrı bir hava katmış.
Kitabı beğenen olduğu kadar, beğenmeyen bir kesim de var. Ben beğendim fakat bilindik bir hikayesi olduğu için illa alıp okuyun diyeceğim kitaplardan da değil açıkçası. Karar sizin.
Polisiye serilerinde genelde tüm olay tek bir dedektifin bakış acısıyla anlatılır. Bu kitap her ne kadar Adam Fawley serisinden olsa da, olayı aydınlatmaya çalışan tüm ekibin düşünceleriyle ilerliyor kitap. Her biri farklı bir bilgiye ulaşıyor, farklı ipucu buluyor, günün sonunda tüm bilgiler masaya yatırılıyor. Fikir alışverişi yapılıyor ve
Kitabın türü ne olursa olsun, ister gotik olsun ister romantik, bir okur kurgunun mantık çerçevesinde ilerlemesini bekler. Kitabın türü gotik. Gotikte mantık ne arar diyeceksiniz. Hemen cevabını vereyim. Örneğin bir evde hayalet olduğunu anladığınız an, koşup kaçarsınız. Hem de ardınıza bile bakmadan. Ama bizim cesur kızımız Tess, öyle yapmıyor. Korkuyor korkmasına fakat yine de evinde kalmaya devam ediyor. Sonra da hayatına romantik bir prens dahil oluyor. Aşk devreye giriyor yani. Haa bir de hayalet avcıları.
Hayatımda okuduğum en absürt anlatıma sahip kitaplardan biriydi. Biraz korkmam, biraz gerilmem, biraz ürkmem gerekirdi. Kitaptaki ana karakter ürkmediğine göre, bizim korkmamızda beklenilemez gerçi. Tüm bunları geçelim. Allah aşkına bir kitapta bu kadar detayın işi ne. Tess yemek yapıyor, tüm tarif sıralanmış. Tess sokağa çıkacak, tüm kıyafeti tek tek yazılmış. Tess kapıya gitti, kiliti açtı, kapıyı çekti, dışarı adım attı, kapıyı kapattı, merdivenden indi, kara ayak bastı, adım attı vs.vs.vs.
İnanın kitabın yarısı böyle ilerliyor. Diğer yarıda romantik satırlar, mekan tasvirleri ve hayali bir varlık var.
Ne yalan söyleyeyim ilk satırlar çok iyiydi. Keşke yazar öyle devam etseydi. Tess'in gerilmesine, korkmasına yoğunlaşsaydı. Son sayfalarda da olaylar öyle saçma ilerledi ki, yazarın hayal gücüne gülesim geldi. Neyse efendim, zorlamanın manası yok, olmayınca olmuyor işte.
Satışa çıkar çıkmaz hemen almıştım fakat kitap o kadar paylaşıldı ki, açıkçası okumak içimden gelmedi. Çünkü okuyan hemen hemen herkes kitabı çok beğendi. Bu beni düşündürdü açıkçası, şişirilmiş yorumlar olabilir mi diye. Korktuğum da başıma geldi. İlk 76 sayfa öyle karışık öyle karışıktı ki, kurguyu çözebilene aşk olsun.
Kitabın ilk 76 sayfası
Kızıl Karma, Jean-Christophe Grangé'nin şimdiye dek yazdığı en kapsamlı kitap. Birçok konuda bilgi içeriyor, buna cinayet eşlik ediyor ve polis soruşturmasıyla ilerliyor fakat kitap o kadar ayrıntılı yazılmış ki polisiye kısmı gölgede kalıyor. Şöyle ki; Hintlilerin birbirinden farklı inanışları detaylı işlenmiş. Doğu mistisizmi, maocular,
Kitabı satın alırken, okumak için kapağını açarken bu kadar seveceğim aklımın ucundan dahi geçmemişti. Kitapta beni ilk çarpan kendine has kurgusu oldu. Ayrıca detaylı betimlemelerin olmamasına rağmen, her bir karakterin ve mekanın ruhlarının kitaba nüfus etmesi ve kendini hissettirişi benim açıdan kitabın en belirgin özelliğiydi.
Kitapta,
