"Kimseye söylemediğin bir şey var mı?" diye sordum bu kez.
"Var."
Heyecanla "Nedir?" diye sordum.
"Ne kadar çok yara aldığım."
"Artık bana söyledin," dedim.
"Çünkü sen kimse değilsin. Sen çok değerlisin."
“Büyük bir savaşın içindesin, en büyük savaşımız kalbimizde yaşattıklarımızla olur. Onlara karşı zafer kazanması zordur, bile isteye yeniliriz çoğu zaman.”
"Şimdi sen arkandaki kalabalığa aldanıyorsun. Biz ikimiz, o kalabalığın içinde yapayalnız kaldık, kabullenmiyorsun. Gün geçtikçe eksiliyor yüreğin, fark etmiyorsun. İnsana yalnızlık da öğretilir sevgilim, sen acıyı hiç tanımıyorsun."