Üşeniyorum, öyleyse yarın.
Tam aydınlanıcam bi gülme geliyo töbe!..
Evet, ben bazen kendimle de konuşurum. Ne yani akıllı olucam diye kendimle ilişkimi mi keseyim?
Ben zaten o kuş apartmanın çatısına nasıl çıkmış diye şaşırdığım o üç saniyede anlamıştım uykusuzluğun öldürmeyip süründüren bişey olduğunu.
Şimdi akıllarda tek bir soru: Hiçe yakın uyuyup sabah olunca yeni güne başlamış sayılıyor muyuz yoksa bi önceki günden devam mı ediyoruz, nasıl oluyo bu işler?
Ve ayrıca uyku neydi? Uyku emekti. Yoksa sevgi miydi o? Uyku sevgi miydi? Uyuduktan sonra mı uyanılıyordu yoksa hiç uyumadan mı günaydın deniyordu? Ve evet moda, insanın kendine yakışan uykuyu uyumasıdır.