nusya
@okuyanusya
Okumayı, gezmeyi seven kendi hâlinde bir insan. Anne, eş, öğretmen , boş zamanlarında ev hanımı
Psikolojik Danışman/Rehber Öğretmen
Lisans
21 Ağustos
1128 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ne kadar dikkatli dinlersek dinleyelim ya da kendimizi birine ne kadar yakın hissedersek hissedelim, hiçbir zaman başka bir insanın zihnini bilemeyeceğimizi hatırlamamız önemlidir. Ve gizlice izlemek, birinin bize duyduğu güveni kaybetmenin en hızlı yoludur. Fyodor Dostoyevski, Yeraltından Notlar kitabında şöyle yazıyordu: "Herkesin hatırladığı, arkadaşları dışında kimseye söylemeyeceği anıları vardır. Bir de arkadaşlarına bile anlatmayacağı, sadece tek başınayken, gizlice hatırlayacağı şeyler vardır. Ve son olarak, bir insanın kendine bile söylemekten korktuğu şeyler vardır ve doğru düzgün her insanda bu tip şeylerden çok sayıda bulunur.
Sayfa 57Kitabı okudu
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
128 syf.
·
Puan vermedi
·
18 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
Küçücük valiziyle ilk kez İstanbul'a geldiğinde yıllardır görmeyi arzuladığı bu şehirde hiç de yabancılık çekmemişti. Tanpınar'ın Huzur'undan, Atılgan'ın Aylak Adam'ından, şiirlerden, gazetelerden, dergilerden ne gördüyse, ne okuduysa ezberlemişti İstanbul'a dair. Öyle geniş hayaller kurmuştu ki bu kadim şehirle ilgili, o kadar çok düşünmüştü ki ürkek bir yabancıdan ziyade yıllardır hasretini çektiği yârine kavuşan coşkulu bir âşık gibiydi.
Sayfa 83Kitabı okudu
Hala sorup duruyorum kendime: Aidiyetlerin huzurlu limanlarını mı seçmeli, yoksa önünü görmeden adım atmanın dayanılmaz heyecanını mı tatmalı? Ya da biraz gidip biraz dönmeli mi? Biraz gidince döneceğimiz yeri tekrar bulabilir miyiz sahi? Dönmek istediğimiz yerler kalır mı, bizi bekler mi öylece?
Sayfa 71Kitabı okudu
Gidilen yerlere dönünce bıraktığımızı bulamayacağımızı hiç bilmiyormuşum o yıllarda. Kalarak yaşamanın ne kadar yavan olduğundan da elbette haberim yokmuş. Gidip keşfetmenin, özlemenin ve kalıp kök salmanın terazisinde bir o yana, bir bu yana savrulup durmuşum.
Sayfa 71Kitabı okudu
Artık ben de tüm ailem gibi İstanbul'da, İstanbul'u özleyenler kervanına katılmıştım. Fakat onlarınki gibi sadece bir yakayı ya da parlak maziyi özlemek gibi bir şey değildi benimki, belki de hastalıklı bir şeydi. Anadoluhisarı'nda Beyoğlu'nun coşkusunu, Beyoğlu'nda Fatih'in maneviyatını, Üsküdar'dan vapura bindiğim anda Anadoluhisarı'nı, Kuzguncuk'u, Beykoz'u özlüyordum. Hangi yakadaysam, diğerine bakarken derin bir hasret çörekleniyordu yüreğime.
Sayfa 71Kitabı okudu
Göğsüne yayılan ılık bir ürperti, gözlerinden istemsizce süzülen yaşlara karışırken anlamış ki, insan, tatmadığı duyguların da hasretini çekerdi
Sayfa 62Kitabı okudu
İnsan, hiç tanımadığı duyguların hasretini çeker miydi?
Sayfa 61Kitabı okudu
Demek ki o da defalarca duymak istiyordu aynı cümleleri. Demek ki yalan olduğunu bile bile aynı yalanlarla avunmak, hayata bir yalanla da olsa tutunmak istiyordu.
Sayfa 52Kitabı okudu
Varlık dünyası değil bu ceylan gözlü kızım, darlık dünyası. Kim dedi size hep rahat edeceksiniz diye? Zahmetsiz rahmet olmaz. Dur bakalım Allah ne bilinmez kapılar açar.
Sayfa 32Kitabı okudu
İnsan unutkandı, bazen bildiklerini yüzlerce kere duymaya ihtiyaç duyardı
Sayfa 31Kitabı okudu
