öykü
@okuyorumkardesim
lise
izmir
18 Temmuz
29 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Demir zincirlerle sımsıkı bağlanmış olan bir kimseye kanat fayda eder mi? O, bu kanatlara rağmen, hem de daha müthiş bir şekilde, ümitsizliğe düşer.
Dostoyevski'nin kitaplarından birinde geçen bir kişi, çok mutlu olduğu için kendini vurmuş ya da asmıştı ya hani? İşte bendim o tepeden tırnağa. herkesi vuracaktım ben-- salt mutluluktan ötürü.
Milletin dostuymuş, hadi ordan, bok yesinler!
*
Bizim bizden başka dostumuz yokmuş!
Okur Takip Önerileri
Ama kimi kez yaşamak için, intihar etmekten daha çok cesaret gerekiyor.
Sayfa 68
Yalnızca soluk alabilmek bile harika bir şey değil miydi?
Sayfa 51Kitabı okudu
Bazen, bir şeyin değeri, onunla neye ulaşıldığına değil, onun için ne ödendiğine - bize neye mal olduğuna dayanır.
Sayfa 87Kitabı okudu
Kendilerinden gevezece söz etmeye meraklıdırlar ölmek üzere olan insanlar.
Sayfa 106Kitabı okudu
Herhangi bir insan ilişkisinde acı çekmenin önüne geçilemeyeceğini, acının hem çekileceğini hem de çektirileceğini ömründe ilk kez kavradı. Ne kadar aptalca bir şeydi aslında yalnızlıktan korkmamız!
Sayfa 96Kitabı okudu
Umutsuzluk, erişilmesi olanaksız bir şeyi amaç edinmenin bedelidir. Bunun bağışlanamayacak bir günah olduğunu söylerler. Ama dürüstlükten yoksun ve kötü olanlar, hiç işlemezler bu günahı. Çünkü hep bir umudu kalır kötülerin. Onlar, derecenin sıfır noktasına varıp, yüzde yüz başarısızlığa uğradıklarını hiç kavrayamazlar. Cehennemlik olma yeteneği, ancak iyi niyetli yüreğinde bulunur her zaman.
Sayfa 68Kitabı okudu
Hiç kimse, sonuna dek birini seveceği konusunda güvence veremez.
Sayfa 66Kitabı okudu
Duygusallık paraya düşkünlükten daha da tehlikelidir, çünkü duygusallığı belirli bir fiyatla sınırlamanın yolu yoktur.
Sayfa 61Kitabı okudu
İyi bir adam değilim ve bütün bu et yığını içinde ruhumun bir bezelye tanesi kadar küçücük kalmasından korkuyorum zaman zaman.
Sayfa 60Kitabı okudu
İnsan ömrü ölçülemeyecek kadar uzun göründü Scobie'ye. İnsanı daha kısa yaşatarak sınamanın bir yolu yok muydu? Yedi yaşında ilk büyük günahımızı işlesek, on yaşında aşk ya da nefretle kendimizi mahvetsek, on beş yaşında döşeğimizde ölürken canla başla pişman olmaya çalışsak olmaz mıydı?
Sayfa 58Kitabı okudu
Yaşamının büyük bir bölümü, mutsuzluğu ertelemek, ayrı bir zamana bırakmaktan başka bir şey değildi.
Sayfa 19Kitabı okudu
Ah, insan öyle fani ki, yaşadığından gerçekten emin olduğu bu dünyada bile, varlığının tek bir gerçek iz bıraktığı bu dünyada bile, sevdiklerinin ruhunda ve hatıralarında o da sönüp kaybolacak, hem de çok çabuk!
Sayfa 84Kitabı okudu
