Beş para etmez dedikleri bu hayatı, yıllardır yaşıyorum.
Bugün doğdu
yarın da doğacak
Atlar koşacak
Yılanlar sürünecek
Küsler barışacak
Ölüler kavuşacak Allah’ın izniyle.
Ama güzel çiçekleri
Kör bahçıvanlara emanet etmeyeceğiz.
Hiç fark etmez, hep anlatacağım hiç anlamayanlara.
Kendi canını yakan kendinsin. Bu yaralar kendi ellerinle açılmış yaralardır. Bizim yaralarımızın herbiri bir zorlama sonucudur. Başkalarının açtığı yaralardır.
Burada herşey çok yavan : Bekleyiş, senin sevgin, dizlerimin üstünde şu başın ağırlığı. Her şey, her şey çok yavan. Çok tatsız. Acıdan paramparça olmak, cayır cayır yanmak, sonra susmak.
Gözlerin kupkuru. Kalbinse bir cehennemden farksız. Bunları görmüyor muyum sanki Gözlerinde bir damla gözyaşı, yüzünde en küçük bir acı çizgisi yok. Acı çektiğini göstermemek için kimbilir ne kadar acı çekiyor olmalısın.
Oysa beklerdim ben seni
Bir menekşe kokana
Oysa beklerdim ben seni
Ölüler dirilinceye kadar
Bekledim de oysa kendimce
Senden sonra girmedi kimse kalbime
Senden sonra bilmem başka bir yol içimde
Senden sonra olmadı hiçkimse
Keşke düşünmeden konuşmasaydık
Keşke son bir kez sarılsaydık
Keşkeler pişmanlıklsa belki bir umuttur
Ben umut edicem olurda gelirsin diye
Gelsende boş umudum yersiz
Şu gurur yokmu şu gurur
Mahveder adamı yakar içinde vurur en candan...
ÖMER FARUK AS