Yeniden
Kurtuldum. İstediğim çevreye kavuştum. Yazmak, çizmek aklıma hiç gelmedi. Aylardır. Aylardır rahattım. Güldüm, ağladım, sinirlendim, coştum ve hepsini rahatça yaptım. Göğsüme bastıran o his yoktu. Nasıl, neden yoktu bilmem. Sorgulamadan devam ettim. Sanki sorgulasam yeniden başlayacakmış gibi. O hisse tekrar rastlayıp eski halime geri dönecekmişim gibi geldi. Rüya gibi geçti birkaç ay. Akışta kaldım. Herkes gibiydim. Bu duyguyu da tattım. Günler geçti, ben de geçtim. Geride kalmadım bu kez. "Artık hep böyle mi devam edecek? İyiymiş." diye geçirdim içimden.
Bitti.
Bana uğrayanları uğurladım yavaş yavaş. Silinmeye başladım onların hayatlarından, gülüşlerinden. Yaşadıklarım güzeldi tabi. Tetikleyen birkaç faktörün de etkisiyle usulca yok olmaya başladı anılar. Hiç yaşanmamış gibi. Kısa bir zamana sığdırdığımız yüzlerce an. Anı. Yolculadım hepsini. Farkındaydım tüm olanların. Kopuşunu izledim halkaların. Sadece izledim. Fazla rahat davrandım belki. Eksik miydi verdiğim değer. Uğraşmadım. Şimdi bir daha düşünüyorum. Yok, gerçekten uğraşmadım. Böyle olmasını istemedim ama karşı da durmadım. Neden? Bilmiyorum.
Okur Takip Önerileri
Belki bir gün tekrar karşılaşacağız. Farklı bir hikayenin, başka karakterleri olarak. Belki bu sefer hikayemiz bir ömürlük olacak.
Kozasını henüz geride bırakmış sen, dalında açmış rengarenk çiçeklerin etrafında telaşlıca dolanırken. Konmana değecek yaprağı usulca seçmeye çalışırken afallamış halde bana uğrayacaksın. Dokunmanla bedenim irkilecek. Kanatlarını çırptığında esen hafif rüzgar, başımı döndürecek. Renklerin beni büyüleyecek. Gözlerini araladığın bu görece parlak dünyada seni diğer çiçekler kadar etkileyemeyecek olmam beni üzecek. Bir umut, kokumda da sen kaybolursun belki. Sağa sola yalpalanan bedenini körpece uçurma çabanı saatlerce seyredeceğim senin. Hatta günlerce. Bir ömür. Yaratılışın bize kaç zaman biçtiyse.
Buna rağmen ben, seni bir başına uğurlamayacağım bu aldatıcı dünyadan. Kanatlarının sönmesi ile ben de yavaşça solacağım; ilk gün konduğun yaprağımdan köklerime kadar.
Gök ağlıyordu ve sanki güneş gülüşünü son kez göstermişti. Griden koyu fakat siyahtan da hallice gök, yıldızlarını saklamış; yağmuru çığlıklar eşliğinde uyandırmıştı. Yine böyle gecelerin birinde, küçük kız gözyaşlarını tutamamış ve göğün vokalisti olmaya başlamış. Gök ve göz büyüleyici bir düete tutulmuş; acısını yollar ve yanaklar yaşamış. Caddeleri temizleyen yağmur, küçük kızın yüzünü yıkamış. Yine böyle gecelerin birinde; küçük kız, asla çözüm bulamayacağını ve sonsuza dek bu şekilde süreceğini düşünmüş. Çünkü ateş, su, hava ve toprak birlikte yaşayamıyormuş. Sanılanın aksine. Uyum yakalayacakları yere laneti olmuş küçük kızın. Zavallı kız.
Mahcubiyetin Tesellisi
Ateşle oynamayı hep sevdim. Göğe doğru açılan tonları, nokta kadar bir sarının parmaklarımı uyuşturması nedense çok hoşuma gitti.
Belirli bir mesafeye kadar elimi yaklaştırır ardından duyduğum sıcaklığın etkisiyle elim ve nokta arasında bir çekim oluştuğunu hissederdim. Ölçülü bir yakınlık varsa her şey yolundaydı. İkimiz için de. Küçük alev beni
"Sensizliği tanıyorum.
Bu yüzden senlilik daha fazla korkutuyor beni.
İki farklı dünya, yörüngelerinden habersiz
Dönüp duruyor etraflıca bir saçmalıkla."
-ofq
Aslında hava hiç kötü olmadı.
Çaresiz hissettik: mutsuz, korkak, ümitsiz...
Hava hiç kötü olmadı.
İçimizi bulutlara yansıttık: koyu, gri, karanlık...
Hiç kötü olmadı.
Hiç iyi de olmadı. Hep ve hiç fazla genel kavramlardı.
Kötü olmadı.
İyi ile anlam kazanan bir kelime için fazla iddialı olurdu kötü olmak.
Olmadı.
Galiba.
Olması gereken neydi tam olarak?
ofq
Reddedilmek daha iyidir görülmemekten. Bilinmezlik her zaman en kötüsü olmuştur. Orta, araf, artık ne denirse.
"Su akar yatağını bulur." ile geçirilen günler. Sonuç değil süreçtir belki de sevilen. Yolda olmak, "her gün yeni bir umut" fikri zevk verir insana. Monoton hayatımıza bir renk arıyor olabiliriz. Veya sadece kişiliğimiz böyledir.
○
Zaman zaman tahmin edersin:
Kesin böyle düşünüyor. Şundan dolayı şunu yapıyor. Çünkü biz birbirimize çok benziyoruz ve çoğu zaman aynı düşünüyoruz.
○
İsabetli tahminler olur bunlar. Keşke olmasa. "Ben demiştim." demek zorunda kalınmasa bazen.
Ne yazık ki "Ben demiştim."
praise
"Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli
Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan
I watched you for minutes while the sun was spreading all over our body.
I got lost in your smile while you shuffled the cards.
Your lips seemed to want to say something, you didn't say.
The leaves hidden in your hair were a call of mother nature. I reached out and took.
Your eyes that squinting while laughing were so impressive.
Think, I'm lost all now.
praise