"Kabul, asla ilk günkü ışıltısında olmuyor hayat; ama yine de, yıllarını anılarını temizlemeye vermiş ağır bir işçi kelamı bırakabilirim şuraya; barış geçmişinle her gün yeniden, yeterince uğraşırsan eser kalmıyor kirden..."
Hani halının üzerine bir koltuk koyarsın, yıllar sonra o koltuğu kaldırdığında bir daha düzelmeyecek olan bir çukur kalır ya halıda. Ben o koltuktum onun hayatında. Kalkıp gittim ve onu yüreğindeki çukurla bıraktım.
"Seni çok seviyorum. Seni o kadar çok seviyorum ki... Uğruna yaşamayı isteyecek kadar." dedi Yeşil.
"Ben de. Sevdim kadın, o kadar çok sevdim ki... Uğruna ölecek kadar." dedi Drew :)