Onunla aynı anda başımı kameraya çevirdim. Kendimizi kamerada görmek beni afallattı, çünkü uyumlu ve hoş görünüyorduk. Aynalara bakmaya utanıp yüz çeviren ben... Onunla aynı karede olmayı çok sevdim. Kolumu etrafına doladım, onunla aynı anda kameraya gülümsedim; insan olduğumu hatırlayarak. Duman bu anı fotoğraflayarak ölümsüzleştirdi ve o fotoğraf yaşadığımız en güzel anlardan birine ait olarak tarihe geçti.
Sayfa 349 - Mahşer/ Duman