İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış.
Yine bir "Mustafa Kutlu" eseri.
Mustafa Kutlu dendi mi çantalar toplanır kısa sade bir yolculuğa çıkılır.Seyahatin nereye olduğu önemsizin her bir geçilen yoldan sevgi,şefkat toplanıp biraz da büyüyerek geri dönülür.
Büyümek demişken kitabın son cümlesi ile girizgah yapalım o zaman.
" Ben büyüdüm galiba.Masal bitti"
Yazar