Ser-azad
@rabiacettiin
Yol düşüncesi çeker insanı...
İstanbul
50 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
yazık
ölüyüm ben
ve gece hâlâ
o anlamsız gecenin devamı sanki
haklısınız
ben ölümümden sonra
aynaya bakmaya yeltenmedim hiç
ve o kadar ölüyüm ki
ölümden başka hiçbir şey
kanıtlayamaz varlığımı
bir sey söylemeli
bir şey söylemeli
tan vakti, titreşen anlarda
ki evren, buluğa erme hissiyle
birden birleşiverir belirsiz bir şeyle
yürekten istiyorum
bir isyana kapılmayı
yürekten istiyorum
o koca buluttan yağmayı
yürekten istiyorum
hayır, hayır, hayır, hayır demeyi
Okur Takip Önerileri
ölülerin bakışları gibi sabit bakışlarla
bir sigara dumanına dalıp gidilebilirdi saatler boyu.
dalıp gidilebilirdi bir fincanın şekline
halıdaki solmuş çiçeğe
duvardaki hayali çizgiye
normal insanlar, bu kadar kötü hissetmeyi hayal bile edemediklerini, muhtemelen ölmek isteyeceklerini söylerlerdi. bunun ölmek istemekle alakalı olmadığını açıklamaya çalışmadım. daha çok yaşamıyor olman gerektiğini düşünmekle, yorgunluğu iliklerinde hissetmekle ve bu yorgunlukla gelen aşırı derecede korkuyla bir ilgisi vardı. yaşamanın doğal olmayan gerçeğiyse önünde sonunda bir şeyleri onarmak zorunda olmaktı.
yok olma korkusuna öylesine bulaşmıştır ki
kederli aşkım
titrer bütün hayatım.
sana baktığımda,
bir pencereden
yaprak dolu tek ağacıma
güzün sarı sıcağında bakar gibiyim.
suyun bulanık akışında
bir surete dalar gibiyim
gece ve gündüz
gece ve gündüz
gece ve gündüz
Sayfa 201Kitabı okudu
ah ey hayat, bir aynayım ben
gözlerim, senden bakışlarla dolsun
ve ölüm ne vakit bana baksa
aynamın yüzeyi simsiyah olsun
SONRALARI
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
ışık dalgalarıyla parıldayan bir baharda
uzak ve dumanlı bir kışta
ya da feryat figandan arınmış bir hazanda
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
bu acı tatlı günlerin birinde
diğer günler gibi bomboş bir günde
dünlerin ve bugünlerin gölgesinde
Sayfa 185Kitabı okudu
168 syf.
·
Puan vermedi
konuşmaktan,anlaşılmayı ummaktan vazgeçmiş kadınların derin kırgınlığı, vücudunun tüm devinimlerine iğne oyası gibi işlerdi.
kader'le buluşmaya karar verdiğimden beri gelecekten korkmuyorum. ama şimdi, şimdinin geçmek bilmeyişi, hâlâ dehşet verici.
kediler saçaklara, sincaplar kovuklara, karıncalar toprağa, insanlar evlerine gizlendi. bense yanlış yerde, hep yanlış yerde olmanın huzursuzluğuyla, kendi kendimin kötü bir replikası gibi çerçevemi yadırgaya yadırgaya döndüm durdum yatakta.