–İlk kim geliyordu kardan askerin yanına?
Gülhan:Ben
Yusuf: Nesin Sen?
G: Ben askerin gülen yüzüyüm. Yardım ederim.
Ali: Sıradaki
Y: Ben askerin sol gözüyüm. Her şeyi izlerim. Görürüm.
A: Ben askerin sağ gözüyüm. Gördüğümü asla unutmam.
M: Ben askerin koluyum. Düşene el uzatırım. Kimseyi tek bırakmam. Unutmam.
Gökçen: Ben askerin yurduyum. Baş üstünde tutmaktır hakkım.
Ali: Ben askerin eviyim. Sıcak tutarım. Sarıp sarmalarım.
–Ben de asker olacağım. Senin gibi üniformam olur mu baba?
+Olur tabii. Ama marifet üniformada değildir. Yürektedir. Herkes asker olur ama herkes Türk askeri olamaz. Biz yüreğimize giydiririz üniformayı. Sen de yüreğine giydir.
Tamam mı evlat?
Başına aşağı yukarı salladı Murathan.