bilirsin ki herkes gitmeleriyle meşhurdur, bak işte yeniden baş başayız. ben yeniden yazıyorum; yorgunluklarımı yazıyorum, yarınsızlığı yazıyorum, kaybolan çılgın neşemizi, geç gelen farkındalığın acısını, pişmanlıklarımı yazıyorum; elimden başka bir iş gelmez bunu en iyi sen biliyorsun. orada kimse olmasa bile, orada olmasan bile kelimelerimle sana el uzatıyorum ve biliyorum, bazen bir şeyleri mahvetmenin en kestirme yolu tüm gücünle o şeye sarılmaktır. ismine sarılıyorum, mia bella.
“başka bir yer varsa orada da tekrar karşılaşırız belki. yoksa da… seni tanımak benim cennetimdi zaten.”
Okur Takip Önerileri
saçma sapan duygulara girmişiz biz. geçmesine ramak kala başa sarmışız. aynı filmi defalarca izlesek de, doymamışız izlemelere. sonunu bilinince filmin zevki kaçar diyenlere, meydan okumuşuz biz. hâlâ biz demeye gücüm olmasına, acıyarak bakmaktan sıkılmadım hiç ben.
alayına kırgınım. eşyalar, hayaletler, insanlar ayıp ettiler bana. beni kırıp içimde ne var diye baktılar.
çünkü kafam çok bulanık, şakaklarım titriyor ve atıyor, bütün uzuvlarım acı içinde.
"dedim ki; sancılı bir kadınım. küfürsüz şiirler yazamıyorum. ellerimdeki depremi avcundan başka yere sığdıramıyorum. birde ben nasıl teşekkür edilir hiç bilmiyorum. öpsem olur mu?"
en ufak duyguyu bile hissetmeye gücüm kalmadı. artık hissetmek istemiyorum. çok yorgunum. sadece basit bir yol kenarında oturup gökyüzünü seyretmek istiyorum.
bağırıp çağırmadığım, bak bu zoruma gidiyor diyemediğim her şey beni bu saatlerde balkonda oturtuyor, dişimi sıka sıka susuyorum.
böyle günlerde muhtacım sesine, ellerine, saçlarımı okşamana. muhtacım sigara izmaritlerine. beni uyut dizlerinde, göğsünde sakla. muhtacım sana, her şeyine.
oturup saatlerce yan yana gelmeyecek ellerimiz için ağladım, bilmiyorsun.