Saat 1.23 ve bu iletiyi giriyorum, uzun süren ‘reading slump’ modumu kapatmaya çalışarak.
Aslında amacım bunun tam sebeplerini sıralayarak kendimi daha iyi tanımak olacak ve dönüp okuduğum düşüncelerim sadece hoşuma gitmiyor aynı zamanda beni besliyor da. Geleceğe yazılmış bir sandviç gibi.
1.sebep mevcut okumaların keyif vermemesi
Bunun asıl
Bir durum güncellemesine ihtiyacım vardı, işte burada!
Son bir kaç aydır 'reading slump' modumun aktif olduğunu düşünüyorum ama bu günlerimin kitapsız geçtiği anlamına gelmiyor, kitapları okuyup bırakıyorum. Yarım yarım kitaplar dolu her yer.
Bu durum hoşuma gitmiyor çünkü zaten yarım kitaplar varken yeni ve sevebileceğim bir kitaba başlayamıyorum. Bu bir sorun ki bu yıla belirlediğim hedefe uzaklığım da aşikar.
Peki ne yapılacak?
Hedefe yaklaşılacak, kitaplar bitirilecek veya gerçekten yarım bırakılacak. Hmmm bugün aşırı motive olabilirim ama yarın?
Motivasyon karakteri böyledir, her zaman var olamaz arada uğrar çayını içer ve kalkar işleri vardır. Peki ya Disiplin karakteri?
Bu olgun biridir, sizi severse kalır, yatıya da kalır, sizi sabah uyandırır da. Biraz soğuktur, dinlediği parçalar onun modunu etkilemez, onu kamçılamaz. Kamçılanmaya ihtiyacı yoktur çünkü.
Bana yıl sonuna kadar eşlik edecek kişi kim?
Görüşmek üzere
-Ray
Sürprizbozan içermeyen yazı;
Demian bir yaşamı değil de, belki gün aşırı yapılan sorgulamaları yansıtan bir kitap. Bu derece sert eleştirimin sebebi Emil ve Max’ın kendilerini toplumdan soyutlayıp ‘yazgımızı yaşayacağız, o yüzden farklıyız’ mottosuyla bakmaları. Sinclair çok önemli hayatında ne yaşadı diye geriye dönüp bakmak istersek ‘kendisini bulmaya çalışan genç’ birinden fazlasını bulamayız. Evet bunu okumak keyif verebilir* ama duygu hiç bir zaman bana tam geçmedi. Hep eksik, söylenen veya yapılan şeyler beni inandırmadı. Karakterlere duygu yedirilememiş- felsefi düşünceleri, sorgulamaları, nereye aitim hüznü çok yapay duruyor. Fakat son bölüm için aynı düşüncede değilim, güzel bir son bölümdü.
*Karakterin çöküşünü ve kendisini bu durumdan nasıl çıkartacağını veya çıkartacak gücü olup olmaması gibi okurla birebir yol alması keyiflidir. Karakterin duygu durumu o kadar iyi işlenmiştir ki, bir kez olsun sorgulama yapmaz okur, karakter gerçekten bu halde mi? karakter sadece bir kitaptan çok etkilenmiş hepsi bu belki de? gibi.
disclaimer* Bu kitap yorumum tamamen kişiseldir. Çok iyi bir kitabı yanlış zamanda veya farklı beklentilerle okuyup böyle bir çıkarım yapmış olabilirim. 'Sonun Başlangıcı' bölümü gerçekten çok iyiydi.
-Ray
DemianHermann Hesse · Can Yayınları · 20215,2bin okunma