Ve dedim ki kalbime, budalaya ne olduysa
olacaktır bana da...
Git yoluna, ye ekmeğini coşkuyla,
Ferah gönülle iç şarabını da
ne yapacağını bilmiş Tanrı önceden.
hayatın sonsuza dek süreceğini sandığım günlerde hep ertelediğim şeyler bunlar, sonra, hayatın yaşanmaya değmeyeceğine inanmaya başlayınca da unuttuğum.
Keşke herkes kendi içsel deliliğini bilse ve onunla birlikte yaşamayı öğrense.
Dünya daha kötü bir yer mi olurdu? Hayır insanlar daha yürekli, daha mutlu olurlardı.